Wyrok NSA z dnia 1 lutego 2010 r., sygn. II OSK 289/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz /spr./ Sędzia del. WSA Leszek Kamiński Protokolant Iwona Ścieszka po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 lipca 2008 r. sygn. akt II SA/Gd 646/07 w sprawie ze skargi W. W. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

II OSK 289/09 U z a s a d n i e n i e

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 9 lipca 2008 r. sygn. akt II SA/Gd 646/07 po rozpoznaniu skargi W. W. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] lipca 2007 r. uchylającą decyzję Starosty G. z dnia [...] kwietnia 2007 r. stwierdzającą, że kontrolowana w postępowaniu wznowieniowym decyzja z dnia [...] marca 2005 r. o udzieleniu skarżącemu pozwolenia na budowę budynku magazynowo-biurowo-handlowego została wydana z naruszeniem prawa jednakże odstępującą od uchylenia jej gdyż w wyniku wznowienia postępowania zapadłaby wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej, uchylenie to motywując wskazaniem niepełnej podstawy prawnej w decyzji pierwszoinstancyjnej, a następnie stwierdził, że kontrolowana decyzja została wydana bez udziału W. W. jako strony postępowania, nie uchylił jednak tej decyzji gdyż mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowe - uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą. W motywach rozstrzygnięcia Sąd podał, że organy obu instancji orzekały po wznowieniu postępowania postanowieniem ze względu na złożenie wniosku przez podmiot, który nie brał udziału w sprawie bez swej winy /art. 145 ( 1 kpa/, jednakże przyjęły, że inwestycja jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, gdyż nie ma charakteru uciążliwego, a takie obiekty dopuszczone są na danym terenie w zabudowie mieszkaniowej. Nie dopuszcza się jedynie obiektów uciążliwych ściśle wskazanych w planie.