Wyrok NSA z dnia 1 wrzenia 2011 r., sygn. II FSK 491/10

Zgłoszenie nowej umowy, przedłużającej funkcjonowanie podatkowej grupy kapitałowej powinno nastąpić w terminie, o którym mowa w art. 1a ust. 4 u.p.d.o.p., to jest co najmniej na 3 miesiące przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjetego przez grupę.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA (del.) Teresa Porczyńska, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 1 września 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. sp. z o.o. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 3 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Rz 731/09 w sprawie ze skargi I. sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 14 maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zarejestrowania umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. sp. z o.o. w P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w R. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 grudnia 2009 roku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Rz 731/09, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.,) dalej p.p.s.a., oddalił skargę "I." sp. z o.o. w P., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 14 maja 2009 roku w przedmiocie odmowy zarejestrowania umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji za podstawę orzekania wynikało, że Dyrektor Izby Skarbowej w R. zaskarżoną do Sądu decyzją utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w R. z dnia 9 lutego 2009r. w sprawie odmowy zarejestrowania umowy z dnia 15 stycznia 2007r. o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej. Spółka złożyła w dniu 21 listopada 2008r. w Urzędzie Skarbowym w R. wniosek o przywrócenie terminu do zgłoszenia zmiany umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, w zakresie czasu, na jaki została zawarta. Uzasadniając wniosek podała, że w dniu 15 stycznia 2007r. został sporządzony aneks do umowy podatkowej grupy kapitałowej i przedłużono okres jej obowiązywania na czas nieokreślony. Aneks został przesłany do Urzędu Skarbowego listem zwykłym. Przesyłka nie dotarła do adresata, a spółka nie posiada dowodu nadania przesyłki. W dniu 14 listopada 2008r. spółka otrzymała wiadomość od pracownika Urzędu Skarbowego, że okres obowiązywania umowy podatkowej grupy kapitałowej minął i nie wpłynęło zgłoszenie o przedłużeniu jej trwania. Naczelnik Urzędu Skarbowego, postanowieniem z dnia 23 grudnia 2008r., na podstawie art. 162 § 4 i art. 163 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8 poz. 60), dalej O.p., odmówił przywrócenia terminu do zgłoszenia zmiany umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej z uwagi na materialnoprawny charakter terminu, o którym mowa w art. 1a ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku, Nr 54, poz. 654 ze zm.), dalej u.p.d.o.p. Na postanowienie to spółka nie złożyła zażalenia. Wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu spółka złożyła wniosek o zarejestrowanie zmian w umowie podatkowej grupy kapitałowej od dnia 1 stycznia 2008r., załączając do wniosku akt notarialny z dnia 15 stycznia 2007r. o przedłużeniu umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego, decyzją z dnia 9 lutego 2009r. odmówił zarejestrowania umowy z dnia 15 stycznia 2007r. Organ powołał się na art. 1a ust. 2 pkt 1, ust. 3, ust. 4, ust. 5, ust. 8 i ust. 9 u.p.d.o.p. i stwierdził, że umowa tworząca podatkową grupę kapitałową utraciła moc z końcem 2007r., a obowiązek zgłoszenia i rejestracji nowej umowy w określonym prawne terminie nie został dopełniony. Ponadto w ocenie organu pierwszej instancji przedłożony akt notarialny z dnia 15 stycznia 2007r. nie odpowiadał wymogom art. 1a ust. 3 u.p.d.o.p., gdyż nie zawierał niezbędnych elementów, wymienionych w tym przepisie.

Dyrektor Izby Skarbowej utrzymując to rozstrzygnięcie w wyniku rozpoznania odwołania spółki argumentował, że kwestią sporną w sprawie jest spełnienie przez spółkę warunków niezbędnych dla przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej. Wskazał, że podatkowa grupa kapitałowa z udziałem spółki z o.o. "I" istniała od 2005r., pomimo że umowa notarialna z dnia 30 września 2003r. o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej określała czas trwania umowy na okres 3 lat. Organ następnie podniósł, że decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia 29 grudnia 2004r., podatkowa grupa kapitałowa została zarejestrowana dopiero od 1 stycznia 2005r. i w konsekwencji jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych istniała w latach: 2005, 2006 i 2007, gdyż z treści umowy wynikało, że grupa podatkowa przyjęła lata kalendarzowe za lata podatkowe. W dniu 21 listopada 2008r. do organu I instancji wpłynął wniosek o zarejestrowanie zmian w umowie podatkowej grupy kapitałowej (umowa z dnia 15 stycznia 2007r.). Zgodnie z art. 1a ust. 4 ustawy z 1992r. umowa podlega zgłoszeniu do właściwego naczelnika urzędu skarbowego co najmniej na 3 miesiące przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez podatkową grupę kapitałową. Oznacza to, że z dniem 30 września 2007r. upłynął termin złożenia wniosku o zarejestrowanie umowy przedłużającej okres funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej z dniem 1 stycznia 2008r. Spółka nie wykazała, że umowa z dnia 15 stycznia 2007r. została dostarczona organowi I instancji przed 21 listopada 2008r. Organ dodał też, że zgodnie z art. 1a ustawy podatkowej do przedłużenia okresów funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej wymagane jest zawarcie nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętej skargą decyzji uznał, że nie narusza ona prawa. W jego ocenie w ust. 2 art. 1a u.p.d.o.p. wymienione są warunki, które muszą być łącznie spełnione, aby podatkowa grupa kapitałowa była podatnikiem. Jednym z tych warunków jest (ust. 2 pkt 2), by spółka dominująca i spółki zależne zawarły, w formie aktu notarialnego umowę o utworzeniu, na okres co najmniej 3 lat podatkowych, podatkowej grupy kapitałowej i umowa ta, zwana dalej: "umową", została zarejestrowana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego. Z kolei w ust. 3 omawianego artykułu ustawodawca wskazał, że umowa musi zawierać co najmniej 1) wykaz spółek tworzących podatkową grupę kapitałową oraz wysokość ich kapitału zakładowego, 2) informację o udziałowcach (akcjonariuszach) i wysokości ich udziału w kapitale zakładowym w spółce dominującej i w spółkach zależnych tworzących podatkową grupę kapitałową, posiadających co najmniej 5% udziałów (akcji) tych spółek, 3) określenie czasu trwania umowy, 4) wskazanie spółki reprezentującej podatkową grupę kapitałową w zakresie obowiązków wynikających z u.p.d.o.p. oraz z przepisów Ordynacji podatkowej, 5) określenie przyjętego roku podatkowego. Sąd podniósł także, że umowa podlega zgłoszeniu przez spółkę wskazaną zgodnie z ust. 3 pkt 4, do właściwego według jej siedziby naczelnika urzędu skarbowego, co najmniej na 3 miesiące przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez podatkową grupę kapitałową. Organ ten dokonuje, w formie decyzji, rejestracji umowy. W tej samej formie naczelnik urzędu skarbowego ma prawo odmówić zarejestrowania umowy, jeżeli nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz w ust. 3 i 4 (ust. 5). Po rejestracji umowy nie może być ona rozszerzona na inne spółki (ust. 6). Sąd wskazał też, że spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 4, obowiązana jest zgłosić naczelnikowi urzędu skarbowego, o którym mowa w ust. 4, wszelkie zmiany umowy oraz zmiany w kapitale zakładowym spółek tworzących podatkową grupę kapitałową w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tych okoliczności (ust. 8). Do przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej jest wymagane zawarcie nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego (ust. 9). Wykładnia językowa przytoczonych przepisów prowadzi w ocenie Sądu do wniosku, że użycie w art. 1a ust. 9 sformułowania "nowej umowy" oznacza, że chodzi o zawarcie nowej umowy o utworzeniu grupy kapitałowej. W tej sytuacji należy zastosować również wymogi wynikające z art. 1a ust. 3, skoro mowa jest w tym przepisie o niezbędnych elementach umowy, czyli umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej. Nieuzasadnione jest więc twierdzenie, że ustawodawca w art. 1a ust. 9 użył zwrotu umowa w rozumieniu innym niż w art. 1a ust. 2 pkt 2 i że do owej umowy nie mają w związku z tym zastosowania wymogi z art. 1a ust. 3 i ust. 4, ponieważ użyty zwrot: "umowa", oznacza umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej.

Sąd nie podzielił zarzutów skargi, że stosowanie wykładni językowej prowadziłoby w istocie do niezadowalających rezultatów. Skoro ustawodawca uznał, z uwagi na charakter omawianej instytucji, że do przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej jest wymagane zawarcie nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, z wymogami z ust. 3 i ust. 4, to wykładnia przepisów nie może kwestionować takiego rozwiązania ustawowego. Za niezasadne uznał też twierdzenie skargi, że z żadnego sformułowania art. 1a nie wynika, że przy przedłużeniu okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej konieczne jest rozwiązanie grupy dotychczasowej i powołanie nowej. Wedle opinii Sądu, podatkowa grupa kapitałowa zawierana jest, o ile zachodzi konieczność przedłużenia okresu jej funkcjonowania, na wskazany okres czasu. W realiach niniejszej sprawy był to okres 3 lat podatkowych. Za chybiony Sąd uznał więc zarzut, że obowiązek wynikający z ust. 9 ma charakter czysto informacyjny, techniczny, skoro kategoryczne brzmienie tego przepisu stanowi o potrzebie zawarcia nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu. W dalszej kolejności jako pozbawiony uzasadnionych podstaw prawnych Sąd uznał podniesiony w skardze zarzut naruszenia art. 165 § 1 i 2 i art. 120 Ordynacji podatkowej poprzez sformułowanie sentencji rozstrzygnięcia organu I instancji jako odmowy zarejestrowania umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej. Argumentował, że skoro jak wyżej wykazano, do przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej niezbędnym jest zawarcie nowej umowy podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu, to treść rozstrzygnięć wydanych przez organy obu instancji jest prawidłowa. Wprawdzie wniosek z dnia 21 listopada 2008r. (data złożenia w organie I instancji) był zatytułowany jako wniosek o zarejestrowanie zmian w umowie podatkowej grypy kapitałowej, to wskazano jako podstawę prawną wniosku art. 1a ust. 4 ustawy z 1992r. i dołączono umowę zawartą w formie aktu notarialnego o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej. Te okoliczności uprawniały organ do uznania, że intencją spółki było zgłoszenie w celu zarejestrowania nowej umowy o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej. Sąd uznał jednocześnie, że eksponowanie w skardze, że ustawa nie zawiera chociażby wzmianki o ewentualnych skutkach niedotrzymania warunków z art. 1a ust. 2 pkt 2 ustawy podatkowej jest bez znaczenia, gdyż niespełnienie warunku zawarcia umowy, jej zgłoszenia i następnie zarejestrowania przez właściwy organ uniemożliwia uznanie podatkowej grupy kapitałowej za podatnika. Wedle opinii Sądu, art. 1a ust. 10 ustawy podatkowej stanowi, że w razie, gdy w okresie obowiązywania umowy wystąpią zmiany w stanie faktycznym lub w stanie prawnym, zależne od którejkolwiek ze stron umowy, które naruszają warunki uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego, dzień naruszenia któregokolwiek z tych warunków, z zastrzeżeniem ust. 12, oznacza utratę statusu podatnika oraz koniec jej roku podatkowego. Z kolei ust. 12 stanowi, że w przypadku niezachowania warunku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, za dzień utraty statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową uznaje się ostatni dzień miesiąca, w którym złożono zeznanie podatkowe, nie później jednak niż dzień, na który zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy podatkowej, przypada termin złożenia tego zeznania. Tak więc jak wskazał Sąd, wbrew zarzutom skargi, niedopełnienie obowiązku z ust. 4, który ma zastosowanie w sytuacji której dotyczy ust. 9, rodzi określone skutki. Utrata statusu następuje z mocy prawa. W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego spółka zaskarżyła wskazany powyżej wyrok w całości zarzucając mu naruszenie art. 1a ust. 4 u.p.d.o.p. poprzez niewłaściwe zastosowanie tego przepisu do ustalonego stanu faktycznego, pomimo że w ocenie spółki nie jest on objęty treścią tego przepisu. Zdaniem autora skargi kasacyjnej niezasadnie przyjęto, że przepis ten ma zastosowanie do przedłużenia istnienia podatkowej grupy kapitałowej i niespełnienie zawartych w nim warunków uzasadnia odmowę zarejestrowania umowy o przedłużeniu podatkowej grupy kapitałowej pomimo, że żaden z przepisów dotyczących podatkowej grupy kapitałowej, a w szczególności art. 1 a ust. 9 u.p.d.o.p., nie wskazuje, że przedłużenie istnienia tej "grupy" następuje po spełnieniu warunków określonych w art. 1 a ust. 4 tej ustawy. Wskazując na powyższy zarzut autor skargi kasacyjnej domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor wywodził, że analiza art. 1a u.p.d.o.p. wskazuje na rozróżnienie przez ustawodawcę dwóch sytuacji związanych z utworzeniem grupy kapitałowej. Pierwsza z nich dotyczy utworzenia takiej grupy po raz pierwszy i tej sytuacji dotyczy art.1a ust. 4 u.p.d.o.p., zaś druga -okoliczności, kiedy następuje przedłużenie funkcjonowania grupy kapitałowej i tej dotyczy art. 1a ust. 9 u.p.d.o.p. Ten przepis nie zawiera żadnego odniesienia do przepisów stanowiących o terminach dokonywania zgłoszeń zawarcia umowy w urzędzie skarbowym. Ustanowiono w nim jedynie ogólny obowiązek poinformowania naczelnika urzędu skarbowego, bez podania terminu, a co ważniejsze, bez wskazania jakichkolwiek konsekwencji zaniechania tej czynności. Ponadto według skarżącego ustawodawca nie wskazał, ze po upływie terminu, na jako została zawarta umowa, grupa kapitałowa ustaje, a dopiero następnie grupa kapitałowa powstaje na nowo.

Dyrektor Izby Skarbowej na rozprawie wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania kasacyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Spór w tej sprawie dotyczy warunków formalnych, jakie muszą być spełnione przy przedłużeniu funkcjonowania grupy kapitałowej. Strona skarżąca utrzymuje bowiem, że w takim przypadku nie obowiązują terminy rejestracji, obowiązujące w przypadku powstania nowej grupy kapitałowej.

Poglądu tego nie można podzielić.

Spółki prawa handlowego będące osobami prawnymi są, co do zasady, zgodnie z art. 1 ust. 1 u.p.d.o.p. samodzielnymi podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Od 1 stycznia 1996r. podatnikami tego podatku mogą być także grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych. Aby grupa taka mogła być podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, spełnić musi określone w ustawie warunki materialnoprawne, określone w art. 1a ust. 2-2a, a także warunki formalne, które wskazane są w ust. 3 i ust. 4 tego przepisu. Jednym z tych warunków jest zgłoszenie umowy do rejestracji właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na co najmniej trzy miesiące przed rozpoczęciem przyjętego przez grupę roku podatkowego. W przypadku, gdy umowa zostanie zarejestrowana, od początku wskazanego w umowie roku podatkowego podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych nie jest odrębnie każda ze spółek wchodzących w skład grupy, ale podatkowa grupa kapitałowa jako samodzielny podatnik. Dzień poprzedzający początek roku podatkowego przyjętego przez grupę kapitałową jest zatem ostatnim dniem roku podatkowego dla każdej ze spółek jako odrębnego podatnika ( art. 8 ust. 7 pkt 1 u.p.d.o.p.). Podatek dochodowy, zaliczki na ten podatek są w związku z tym obliczane, pobierane i wpłacane przez tę ze spółek, która zgodnie z umową reprezentuje grupę w zakresie obowiązków wynikających z u.p.d.o.p. i O.p. ( art. 1a ust. 7 u.p.d.o.p.). Jej siedziba decyduje o właściwości organu podatkowego. Nie budzi wątpliwości, że podstawę opodatkowania oblicza się dla grupy jako całości jako różnicę między sumą przychodów spółek - członków grupy a sumą kosztów ich uzyskania. Spółki tworzące podatkową grupę kapitałową odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych ( art. 1 a ust. 14 u.p.d.o.p.).

Ustawodawca nie normuje wprost skutków upływu terminu, na jaki zawarta została umowa o utworzeniu grupy kapitałowej, określając jedynie sytuacje, gdy ustanie grupy podatkowej, równoznaczne z ustaniem jej bytu jako podatnika, następuje przed tym terminem. Nie może jednak, w świetle powołanych wyżej przepisów budzić wątpliwości, że byt podatkowej grupy kapitałowej jako podatnika ustaje z mocy prawa ( gdy nie zajdą okoliczności, o których mowa w art. 1a ust. 10 i ust. 12 u.p.d.o.p.) w momencie upływu okresu, na jaki została zawarta umowa o jej utworzeniu ( por. T.Miłek w: Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pod. red. W.Nykiela i A.Mariańskiego, Gdańsk 2008, s. 36). Określenie okresu trwania umowy jest jej obligatoryjnym postanowieniem, bez którego umowa nie zostanie zarejestrowana ( art.1a ust. 3pkt 3 u.p.d.o.p.). Jest to konieczne, skoro w wyniku zarejestrowania umowy byt uzyskuje nowy podatnik, którego istnienie zależne jest od spełnienia wielu warunków także w okresie trwania umowy. Ponadto w tym okresie spółki wchodzące w skład grupy przestają, dla potrzeb podatku dochodowego osób prawnych, istnieć jako odrębni podatnicy. Skoro nie ma obowiązku wyrejestrowania podatnika w postaci grupy, to konieczne jest określenie okresu, w jakim podmiot taki ma status podatnika. Określenie terminu trwania umowy jest przy tym limitowane przez ustawodawcę jedynie w zakresie minimalnego czasu jej trwania.

Ostatnim dniem istnienia grupy, w przypadku jej ustania w wyniku upływu czasu, na jaki umowa została zawarta, jest zatem dzień, w którym wygasa umowa o utworzeniu grupy. Od następnego dnia dla każdej ze spółek, które wchodziły w skład grupy, rozpoczyna się pierwszy dzień roku podatkowego i każda z nich powinna od tego momentu rozliczać się z podatku dochodowego jako samodzielny podatnik ( a contrario z art. 8 ust. 7 u.p.d.o.p.).

Ustawodawca, co wyraźnie wynika z treści art. 1a ust. 9 u.p.d.o.p., nie przewiduje możliwości zmiany umowy o utworzeniu grupy kapitałowej poprzez wydłużenie okresu jej trwania. Dozwala na to jedynie w drodze zawarcia nowej umowy. Skoro przedłużenie funkcjonowania grupy kapitałowej ma być dokonane poprzez zawarcie nowej umowy i jej zgłoszenie oraz rejestrację przez naczelnika urzędu skarbowego, to oznacza, że przedłużenie to musi być zgłoszone w terminie, w którym grupa ta nie tylko jeszcze funkcjonuje jako podatnik podatku dochodowego ( jej byt nie ustał), ale także w terminie pozwalającym na dokonanie jej rejestracji przed zakończeniem ostatniego roku podatkowego dla grupy jako podatnika. Inaczej bowiem nie mielibyśmy do czynienia z przedłużeniem funkcjonowania grupy (posiadania przez nią statusu podatnika), a z powstaniem nowej podatkowej grupy kapitałowej ( nowego podatnika), z nowym ( innym) rokiem podatkowym. W braku odrębnej regulacji i użycia przez ustawodawcę tych samych określeń na nazwanie czynności spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej (umowa, zgłoszenie), a także czynności organu podatkowego (rejestracja), uznać należy, że warunki formalne, jakim powinny odpowiadać te czynności, są identyczne, jak przy zgłoszeniu i rejestracji umowy o powstaniu podatkowej grupy kapitałowej. Zgłoszenie nowej umowy, przedłużającej funkcjonowanie podatkowej grupy kapitałowej powinno w związku z tym nastąpić w terminie, o którym mowa w art. 1a ust. 4 u.p.d.o.p. , to jest co najmniej na 3 miesiące przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez grupę.

Nie budzi wątpliwości, że skarżąca jako spółka reprezentująca podatkową grupę kapitałową nie dopełniła obowiązku zgłoszenia nowej umowy w terminie, o jakim mowa w art. 1a ust. 4 u.p.d.o.p. Zgłoszenie to nastąpiło już po utracie przez grupę statusu podatnika podatku dochodowego. Przyjęcie przez Sąd pierwszej instancji, że odmowa rejestracji umowy była zasadna z uwagi na niezachowanie terminu, o jakim mowa w art. 1a ust. 4 u.p.d.o.p. było zatem prawidłowe.

Z tych względów na podstawie art. 184 p.p.s.a. skargę kasacyjną oddalono.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 209, art. 204 pkt 1 i art. 205 § 2 p.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. c i ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163,poz. 1349 ze zm.).