Wyrok NSA z dnia 15 marca 2012 r., sygn. II GSK 199/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Cezary Pryca (spr.) Sędzia del. WSA Barbara Stukan-Pytlowany Protokolant Michał Sikora po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 6 października 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 384/10 w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 15 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zastosowania wobec rzeczoznawcy majątkowego kary dyscyplinarnej 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.; 2. zasądza od K. B. na rzecz Ministra Infrastruktury 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. po rozpoznaniu w dnia 6 października 2010 r. sprawy ze skargi K. B. (dalej: skarżący, rzeczoznawca majątkowy) na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 15 grudnia 2009 r. w przedmiocie udzielenia rzeczoznawcy majątkowemu kary dyscyplinarnej uchylił zaskarżoną decyzję i stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, a także zasądził zwrot kosztów postępowania.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Minister Infrastruktury decyzją z dnia 30 kwietnia 2009 r., po rozpatrzeniu wniosku K. B. o ponowne rozpatrzenie sprawy objętej decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 31 marca 2009 r. orzekającą o udzieleniu rzeczoznawcy majątkowemu kary dyscyplinarnej w postaci nagany - utrzymał w mocy własną decyzję.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister Infrastruktury podał, że wszczął z urzędu postępowanie z tytułu odpowiedzialności zawodowej wobec rzeczoznawcy majątkowego w związku ze skargą Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w W.

Na podstawie wyników postępowania wyjaśniającego Minister Infrastruktury decyzją z dnia 31 marca 2009 r. orzekł o udzieleniu skarżącemu kary dyscyplinarnej w postaci nagany. Skarżący wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy wskazując, że decyzja o zastosowaniu wobec niego kary nagany narusza prawo oraz jest nieuzasadniona. Twierdził, że w toku postępowania doszło do szeregu istotnych naruszeń procedury administracyjnej, w tym do pozbawienia strony prawa do należytej obrony, co skutkowało niepełnym i niewyczerpującym rozpoznaniem sprawy.