Wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. II FSK 1767/11

Organy podatkowe są uprawnione do dokonywania ustaleń co do istnienia lub nieistnienia stosunki prawnego lub prawa i czynią to w ramach realizacji zasady wszechstronnego zebrania i wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego, a następnie poddania go swobodnej ocenie (art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 O.p.). Wyjątkowo, gdy zebrany materiał dowodowy rodzi wątpliwości co do właściwej kwalifikacji tego stosunku prawnego lub prawa organ podatkowy powinien powstrzymać się od ich samodzielnego rozstrzygania i zwrócić się w tej kwestii do sądu powszechnego. Wątpliwości te muszą być istotne i obiektywne, nie mogą one być subiektywnymi wątpliwościami strony czy organu. W tym przypadku wątpliwości te możliwe były do rozstrzygnięcia na podstawie zebranego i ocenionego przez organy podatkowe materiału dowodowego. Nie było zatem potrzeby występowania do sądu powszechnego z powództwem o ustalenie istnienia stosunku prawnego, dotyczącego umów komisu, zawieranych z niektórymi osobami, wskazanymi w tych dokumentach.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Zbigniew Romała, Sędzia NSA (del.), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 24 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Go 74/11 w sprawie ze skargi K. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 30 listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Go 74/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim oddalił skargę K. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 30 listopada 2010 r., nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym, przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym: