Postanowienie NSA z dnia 5 marca 2013 r., sygn. I OZ 152/13

Prawo pomocy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 stycznia 2013 r., sygn. akt IV SA/Wr 822/12, o oddaleniu wniosku o przyznania prawa pomocy ze skargi S. N. na postanowienie Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia [...] grudnia 2012 r., Sygn. akt [...] postanawia: oddalić zażalenie. UZASADNIENIE Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 7 stycznia 2013 r., sygn. akt IV SA/Wr 822/12, oddalił wniosek Sebastiana Nowaka o przyznania prawa pomocy w sprawie z jego skargi na postanowienie Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 11 grudnia 2012 r. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w myśli art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi. Oczywista bezzasadność skargi zachodzi, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. Sąd zaznaczył, że bezzasadność skargi należy łączyć nie tylko z merytoryczną jej oceną, ale również z możliwością jej wniesienia do sądu. Postanowieniem z dnia 4 stycznia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił wniesioną w przedmiotowej sprawie skargę z uwagi na brak właściwości sądu administracyjnego do jej rozpoznania. Z tego względu Sąd uznał, że w sprawie zaistniała oczywista bezzasadność skargi, która wyklucza możliwość przyznania prawa pomocy i na podstawie art. 247 p.p.s.a., oddalił wniosek. Skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw. Stosownie do art. 247 p.p.s.a. prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, że o oczywistej bezzasadności skargi można mówić, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Oznacza, to że zastosowanie powołanego przepisu jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości, co do braku szans na uwzględnienie skargi. W szczególności dotyczy to sytuacji, w której skarga kwalifikuje się do odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 p.p.s.a. Wniesiona w niniejszej sprawie skarga na postanowienie Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze niewątpliwie wykracza poza właściwość sądów administracyjnych. Sądy administracyjne powołane są do kontroli określonych aktów prawnych podejmowanych przez organy administracji publicznej, wyliczonych enumeratywnie w art. 3 § 2 p.p.s.a. Orzeczenia sądów powszechnych podlegają natomiast kontroli instancyjnej w ramach pionu sądownictwa powszechnego. Skarżący ma zatem możliwość dochodzenia swoich praw przed sądem powszechnym, nie może natomiast domagać się rozpatrzenia sprawy przez sąd administracyjny. Z uwagi na to, że kognicja sądu powszechnego w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, zasadne było zastosowanie przez Sąd Wojewódzki przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy art. 247 p.p.s.a., z uwagi na oczywistą bezzasadność skargi. Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art.184 w zw. z art.197 § 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.