Wyrok NSA z dnia 25 marca 2014 r., sygn. II FSK 1010/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 4 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Go 1122/11 w sprawie ze skargi "R." S.A. z siedzibą w Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia 23 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów na postępowanie zabezpieczające oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 4 stycznia 2012 r., I SA/Go 1122/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolski, po rozpoznaniu skargi R. S.A. w Ż., uchylił postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 23 czerwca 2009 r. w przedmiocie zarzutów na postępowanie zabezpieczające. Z uzasadnienia wyroku wynika, że celem zabezpieczenia realizacji zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2002 r., Naczelnik L [...] Urzędu Skarbowego w Z. prowadził, na podstawie zarządzenia zabezpieczenia z dnia 16 grudnia 2008 r., postępowanie zabezpieczające skierowane do majątku skarżącej.

Pismem z dnia 17 grudnia 2008 r. spółka wniosła zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania zabezpieczającego, zarzucając niedopuszczalność tego postępowania oraz kwestionując istnienie zabezpieczanego obowiązku, jak też podnosząc zarzuty związane z decyzją o zabezpieczeniu z dnia 16 grudnia 2008 r., stanowiącą podstawę wystawienia przedmiotowego zarządzenia zabezpieczenia. Podniosła także zarzut określenia zabezpieczenia obowiązku niezgodnie z treścią decyzji, jak również zakwestionowała skuteczność doręczenia odpisu zarządzenia zabezpieczenia. Ponadto wskazując na art. 156 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, ze zm., dalej jako "u.p.e.a.") stwierdziła liczne uchybienia w zakresie sporządzenia tego dokumentu.