Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2014 r., sygn. I OSK 2019/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) Sędziowie NSA Jolanta Rudnicka del. WSA Wojciech Jakimowicz Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Skarbu Państwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 1858/11 w sprawie ze skargi K. G., R. G., S. G. i L. M. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2012r., sygn. akt I SA/Wa 1858/11, po rozpoznaniu skargi K. G., R. G., S. G. i L. M., uchylił decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Wnioskiem z dnia 11 grudnia 1989 r. B. G. wystąpił o przyznanie odszkodowania za pozostawione w wyniku działań wojennych w 1942 r. gospodarstwo w miejscowości S., woj. [...].

Wojewoda Mazowiecki postanowieniem z dnia [...] marca 2011 r. uznał, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie spełnia wymogi określone w art. 2, art. 3 oraz art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.).