Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 2014 r., sygn. II OSK 151/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Mazur Sędzia del. WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.) Protokolant asystent sędziego Hubert Sęczkowski po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 9 października 2012 r. sygn. akt II SA/Bk 477/12 w sprawie ze skargi P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 9 października 2012 r., sygn. akt II SA/Bk 477/12, oddalił skargę P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy.

Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy: Wójt Gminy J. decyzją z dnia [...] marca 2010 r.,nr [...], ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalnych w zabudowie zagrodowej na części działek oznaczonych numerami geodezyjnymi [...], [...] i [...], położonych w R., gm. J. wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Powyższa decyzja uzyskała walor ostateczności. Samorządowego Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] marca 2011 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku B. C., odmówiło stwierdzenia nieważności wyżej opisanej decyzji ze względu na brak dowodów wskazujących, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa bądź, że wystąpiły inne wady wymienione w art. 156 § 1 kpa, obligujące do stwierdzenia jej nieważności. We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy B. C. wskazał, że decyzja organu I instancji rażąco narusza zarówno art. 93 ust. 2a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami gdyż dopuszcza podział nieruchomości rolnej na działki o powierzchni min. 1300 m2 , podczas gdy przepis ten wprowadza zakaz podziału działek rolnych na działki o powierzchni mniejszej niż 0,30 ha, jak też art. 61 ust. 1 pkt 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z powodu braku uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntu rolnego na cele nierolnicze. Kolegium decyzją z dnia [...] maja 2011 r. nr [...], uchyliło zaskarżoną decyzję, stwierdziło nieważność decyzji Wójta Gminy J. z dnia [...] marca 2010 r., w części określającej skutki prawne tej decyzji (pkt 10 rozstrzygnięcia) i w tym zakresie umorzyło postępowanie jako bezprzedmiotowe oraz odmówiło stwierdzenia nieważności w pozostałym zakresie. W uzasadnieniu podano, że decyzja w pkt 10 rozstrzygnięcia, ustalająca stawkę procentową opłaty jednorazowej, jaką będą zobowiązani ponieść właściciele nieruchomości, dla których ustalone zostały warunki zabudowy, jeżeli zbędą należący do nich grunt, w ciągu 5 lat, od dnia w którym decyzja stanie się ostateczna, została wydana bez podstawy prawnej. Kolegium, powołując się utrwaloną linię orzecznictwa wskazało, iż brak jest podstaw prawnych do ustalania tej opłaty w decyzji o warunkach zabudowy.