Wyrok NSA z dnia 24 października 2014 r., sygn. II OSK 912/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant starszy sekretarz sądowy Andżelika Nycz po rozpoznaniu w dniu 24 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 1913/12 w sprawie ze skargi M. H. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji odmawiającej wydania pozwolenia na podział geodezyjny działki oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 1913/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - po rozpoznaniu skargi M. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] maja 2012 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji odmawiającej wydania pozwolenia na podział geodezyjny działki - uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji oraz zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego od organu na rzecz skarżącego.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd podał, że Stołeczny Konserwator Zabytków decyzją z dnia [...] października 2010 r., nr [...] odmówił Miastu Stołecznemu Warszawie pozwolenia na podział geodezyjny działki nr ew. [...], z obrębu [...], położonej przy ul. B. w Warszawie, według przedłożonego projektu podziału nieruchomości KW [...], z dnia [...] sierpnia 2010 r.

Marek K. wnioskiem z dnia [...] kwietnia 2011 r., zwrócił się do organu pierwszej instancji o wznowienie w/w postępowania, podnosząc, że jest jego stroną i bez własnej winy nie brał w nim udziału.

Postanowieniem z dnia [...] maja 2011 r., znak: [...], Stołeczny Konserwator Zabytków wznowił postępowanie zakończone powyższą decyzją.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...], Stołeczny Konserwator Zabytków odmówił uchylenia decyzji własnej z dnia [...] października 2010 r., nr [...], wskazując, że M. K. nie brał udziału w postępowaniu zakończonym w/w decyzją. Organ przytoczył art. 5 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, zgodnie z którym do sprawowania opieki nad zabytkami zobowiązani są ich właściciele i użytkownicy zabytków i zaznaczył, że instytucje tej ustawy nie stanowią instrumentu ochrony interesów osób zgłaszających roszczenia do zabytkowych nieruchomości. Przepisy tej ustawy nie zawierają norm kreujących interes lub obowiązek dla osób trzecich, tj. osób nie posiadających tytułu prawnego do nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków lub położonej na obszarze do takiego rejestru wpisanym. Zdaniem organu wnioskodawca nie posiadał tytułu prawnego do nieruchomości, której dotyczyło w/w pozwolenie. Zaskarżona decyzja nie powodowała powstania w jego sferze prawnej żadnych praw ani obowiązków wynikających z powyższej ustawy. Wprawdzie wnioskodawca wyjaśnił, że planowany podział miałby na celu realizację roszczeń wynikających z art. 7 ust. 3 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy lecz na dzień wydania decyzji odwołujący się nie dysponuje tytułem prawnym do rzeczonej nieruchomości. Organ podkreślił, że zdarzenia przyszłe i niepewne nie mogą stanowić o interesie prawnym podmiotu, a jedynie o interesie faktycznym, który nie daje uprawnień strony.