Wyrok NSA z dnia 14 maja 2015 r., sygn. II FSK 720/14

Przepisy art. 21 ust. 1 pkt 47c u.p.d.o.f. oraz art. 21 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.f. pozostają w relacji lex specialis i lex generalis, i zgodnie z regułą kolizyjną lex specialis derogat legi generali pierwszeństwo zastosowania przypada normie bardziej szczegółowej, czyli art. 21 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.f.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Dumas, Sędziowie: NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), NSA Jerzy Płusa, Protokolant Adam Olczyk, po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.K. i S.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 września 2013 r. sygn. akt I SA/Lu 442/13 w sprawie ze skarg M.K. i S.K. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 12 marca 2013 r. nr [...] oraz z dnia 13 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty w tym podatku 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla w całości decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 12 marca 2013 r. nr [...] oraz decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 13 marca 2013 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie na rzecz M.K. i S.K. kwotę 2.184,00 (dwa tysiące sto osiemdziesiąt cztery) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargi M. K. i S. K. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 12 marca 2013 r. oraz z dnia 13 marca 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty w tym podatku.