Wyrok NSA z dnia 12 lutego 2015 r., sygn. II GSK 2341/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Sędzia del. WSA Inga Gołowska Protokolant asystent sędziego Monika Tutak - Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej N. s.c. w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia 3 września 2013 r. sygn. akt I SA/Bk 216/13 w sprawie ze skargi N. s.c. w B. na decyzję Zarządu Województwa [...] z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia przypadającej do zwrotu kwoty dofinansowania z budżetu Unii Europejskiej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od N. s.c. w B. na rzecz Zarządu Województwa P. kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. wyrokiem z 3 września 2013 r., sygn. akt I SA/Bk 216/13 oddalił skargę N. s.c. w B. (dalej: skarżący) na decyzję Zarządu Województwa [...] (dalej: Instytucja Zarządzająca Regionalnym Programem Operacyjnym Województwa [...] na lata 2007-2013) z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu dotacji udzielonej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa [...] na lata 2007-2013.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Zarząd Województwa [...] wydał [...] czerwca 2011 r. decyzję nr [...] r., w której na podstawie art. 211 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 145 ust. 2-5 ustawy z 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm., dalej: u.f.p.) i w związku z art. 113 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241) - określił skarżącemu przypadającą do zwrotu kwotę w wysokości 14.000,00 zł (wypłaconą z rozliczonego wniosku o płatność nr [...]). Zasadniczym powodem wydania decyzji, było zakwestionowanie przez Zarząd Województwa wydatku Beneficjenta na zakup klimatyzacji, albowiem został on poniesiony przed rozpoczęciem realizacji Projektu, a zatem nie mógł być uznany za kwalifikowany wydatek.
