Wyrok NSA z dnia 25 maja 2016 r., sygn. II FSK 2163/15

Obowiązek utrzymania tajemnicy skarbowej nie dotyczy więc informacji o podmiotach uczestniczących we wspólnych przedsięwzięciach gospodarczych, tym bardziej w sytuacji istnienia między nimi powiązań o charakterze kapitałowym, gospodarczym czy personalnym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. sp. z o.o. z siedzibą w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 1250/14 w sprawie ze skargi C. sp. z o.o. z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 23 lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od C. sp. z o.o. z siedzibą w R. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku kwotę 7200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 14 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 1250/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę C. sp. z o.o. z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 23 lipca 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r.

Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że w dniu 27 marca 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. wydał decyzję, którą określił spółce wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. w kwocie 828.719 zł. Organ pierwszej instancji uznał, że spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 2.158.200 zł, zaliczając do kosztów kwoty wynikające z faktur wystawionych przez P.P oraz przez P.B..

Decyzją z dnia 23 lipca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy uznał, że prawidłowo zakwestionowano prawo spółki do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków, które były dokumentowane fakturami wystawionymi przez P.P. i P. B.. Organ zwrócił w szczególności uwagę na to, że wykonania usług prawnych przez P.P. nie potwierdzają zeznania tej osoby - z uwagi na istniejące w nich sprzeczności nie można było ich uznać za wiarygodny dowód w sprawie. Organ wskazał także, iż dowodów mogących świadczyć o wykonaniu usług nie przedstawiła sama spółka. W ocenie organu odwoławczego, ze zgromadzonych w sprawie dowodów wynika również to, że spółka nie była uprawniona do zaliczenia w ciężar kosztów wydatków na usługi, które miały być świadczone przez P.B. . Z poczynionych ustaleń wynika bowiem, że P.B. miał wykonywać prace polegające na nadzorowaniu wykonywania prac adaptacyjnych, doglądaniu prawidłowości ich wykonania. O braku możliwości wykonania spornych prac świadczy natomiast fakt, że od 2007 r. był on osobą niewidomą. Ponadto, jak zostało ustalone, P.B. pomimo zarejestrowania się jako podmiot gospodarczy nie prowadził de facto działalności gospodarczej.