Wyrok NSA z dnia 14 września 2016 r., sygn. I FSK 1195/16

Brak przedstawienia w ramach wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyraźnego i zindywidualizowanego tła faktycznego, stanowiącego dla organu podatkowego podstawę właściwej kwalifikacji prawnopodatkowej, który nie poddaje się usunięciu w trybie art. 169 § 1 w związku z art. 14h O.p., stanowi podstawę do odmowy wszczęcia postępowania z takiego wniosku na podstawie art. 165a § 1 w związku z art. 14h tej ustawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal (spr.), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Marek Kołaczek, , po rozpoznaniu w dniu 14 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. [...] Sp. z o. o. z siedzibą w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 9 marca 2016 r. sygn. akt I SA/Ol 102/16 w sprawie ze skargi Z. [...] Sp. z o. o. z siedzibą w O. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. [...] Sp. z o. o. z siedzibą w O. na rzecz Ministra Finansów kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I FSK 1195/16

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 20 lipca 2015 r. Spółka - Z. [...] Sp. z o. o. z siedzibą w O. (dalej: "Spółka", "skarżąca") zwróciła się do Ministra Finansów o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

Przedstawiając stan faktyczny wskazała, że wnioskodawcę oraz jego kontrahenta - jedną z działających na polskim rynku sieci handlowych - łączyła umowa o współpracy. Na podstawie powołanej umowy wnioskodawca zobowiązany był sprzedawać na rzecz kontrahenta mąkę do wyrobu przez kontrahenta pieczywa w zamian za zapłatę ceny. Z drugiej strony kontrahent - sieć handlowa - uprawniony był na podstawie umowy do pobierania rożnego rodzaju opłat za usługi promocyjne, bonus od obrotu. Opłaty te faktycznie przez kontrahenta zostały pobrane. Wnioskodawca wystąpił z pozwem o zasądzenie na jego rzecz równowartości ww. pobranych opłat. Podstawą roszczenia był art.15 ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. Nr 153, poz. 1503 ze zm.). Orzekający w sprawie sąd uwzględnił powództwo i zasądził określoną kwotę ustalając między innymi, że żadne akcje promocyjne na rzecz powoda, w okresie którego dotyczy spór, nie były przeprowadzone przez pozwanego, a umowa o świadczenie usług promocyjnych i tworzone w związku z nią dokumenty (zamówienia, potwierdzenia, faktury) służyły wyłącznie pobieraniu przez pozwanego dodatkowych opłat od powoda. Tworzyły więc nieodpowiadającą prawdzie podstawę przesunięć środków pieniężnych. Na podstawie art.18 ust.1 pkt 5 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, sąd zasądził określoną kwotę tytułem zwrotu bezpodstawnie pobranych opłat.