Wyrok NSA z dnia 12 października 2016 r., sygn. II FSK 2514/14

Kryterium decydującym o tym, czy dane świadczenie jest świadczeniem ze stosunku pracy nie jest źródło finansowania wydatku przez pracodawcę, ale okoliczność, czy świadczenie to może otrzymać wyłącznie pracownik czy też inna osoba niezwiązana z pracodawcą stosunkiem pracy i czy między świadczeniem, stosunkiem pracy istnieje związek faktyczny i prawny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Po 1059/13 w sprawie ze skargi P. A. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 3 lipca 2013 r. nr LPB2/415-329/13-2/WS w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz P. A. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Po 1059/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi P. A., uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej w P., w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. Jako podstawę prawną orzeczenia Sąd I instancji wskazał art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej jako: "p.p.s.a."

Sąd I instancji przedstawił następujący stan sprawy.

P. A. złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego po rozpatrzeniu wniosku Wyższej Szkoły (...) w S. (zwanej dalej: Uczelnią) z dnia 4 czerwca 2012 r. na konkurs w ramach II edycji programu Mobilność Plus wydał decyzję nr (...), w której przyznał Uczelni środki finansowe w kwocie 390 000 zł z przeznaczeniem na finansowanie w latach 2013 - 2015 uczestnictwa wnioskodawcy w programie Mobilność Plus II edycja programu. Na podstawie wydanej decyzji Minister zawarł z Uczelnią umowę na finansowanie uczestnictwa w programie Mobilność Plus. Umowa reguluje warunki finansowania, realizacji uczestnictwa uczestnika w programie Mobilność Plus, rozliczenia środków finansowych przyznanych na finansowanie jego zagranicznego pobytu obejmującego udział w badaniach naukowych w zagranicznym ośrodku naukowym: Instytut (...) w T. Środki finansowe zgodnie z decyzją i zawartą umową (§ 3 ust. 1) przekazywane będą: w roku 2013 r. w kwocie 120 000 zł, w tym koszty pobytu 108 000 zł, koszty podróży 12 000 zł, w roku 2014 w kwocie 156 000 zł, w tym koszty pobytu 144 000 zł, koszty podróży 12 000 zł, w roku 2015 w kwocie 114 000 zł, w tym koszty pobytu 108 000 zł, koszty podróży 6 000 zł. Przeznaczeniem ww. środków finansowych jest pokrycie kosztów utrzymania uczestnika programu oraz jego małżonka i niepełnoletnich dzieci związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz w związku z kosztami podróży (§ 3 ust. 2). Uczelnia jako płatnik zobowiązana jest do niezwłocznego przekazania całości otrzymanych środków finansowych uczestnikowi programu, na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Uczelnią a wnioskodawcą. Środki finansowe przekazane zgodnie z umową nie mogą być wydatkowane na inne cele, niżeli koszty pobytu w ośrodku zagranicznym i koszty podróży. W sprawach nieuregulowanych w umowie między Ministrem a Uczelnią znajdują zastosowanie przepisy ustawy o zasadach finansowania nauki i Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu programu pod nazwą "Mobilność Plus" (MP. z 2012 r. poz. 254). W dniu 15 lutego 2012 r. została zawarta pomiędzy Uczelnią a stroną umowa o warunkach finansowania i przekazywania środków finansowych w ramach realizacji uczestnictwa w programie "Mobilność Plus". Zgodnie z zawartą umową uczestnik może przeznaczyć otrzymane środki finansowe od Uczelni, przekazane w ramach programu Mobilność Plus, II edycja wyłącznie na koszty pokrycia pobytu za granicą (...) i koszty podróży. W przypadku wykorzystania środków w sposób niezgodny z umową zobowiązany jest do ich zwrotu, podobnie jak zobowiązany jest do zwrotu środków niewykorzystanych. Jednocześnie strony w umowie stwierdzają, że uczestnik jest pracownikiem uczelni, co stanowi warunek przekazania środków finansowych. Udział pracownika w realizacji programu Mobilność Plus stanowi wykonanie obowiązków pracowniczych w ramach podróży służbowej. Uczestnik otrzymał z Uczelni polecenie wyjazdu i udziału w programie Mobilność Plus. Uczestnik na czas realizacji programu (1 kwietnia 2013 r. do 30 września 2015 r.) złożył wniosek o urlop bezpłatny i przyznano mu urlop bezpłatny na podstawie § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób z dnia 12 października 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. nr 190, poz.1405, dalej: rozporządzenie). W zakresie nieuregulowanym umowa odsyła do umowy zawartej przez Uczelnię z Ministrem w dniu 4 stycznia 2013 r., która to umowa stanowi integralną część umowy zawartej przez uczestnika z Uczelnią.