Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 1414/16

Odłożenie wymagalności odsetek od pożyczek w czasie nie może automatycznie oznaczać, że pożyczki miały charakter nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska- Nowacka, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Wojciech Stachurski, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 543/15 w sprawie ze skargi R. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2014 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz R. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 1 450 (słownie: jeden tysiąc czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 grudnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 543/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: "WSA") oddalił skargę R. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: "Spółka") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: "Dyrektor IS") z dnia 23 grudnia 2014 r. w przedmiocie określenia wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r. Podstawą powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że Dyrektor IS decyzją z dnia 23 grudnia 2014 r. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. (dalej: "organ I instancji") z dnia 29 września 2014 r. określającą Spółce stratę w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r. w wysokości 3.634.530,67 zł w miejsce zeznanej straty w wysokości 6.350.744,43 zł. Z decyzji wynika, że przedmiotem sporu było stwierdzone przez organ I instancji zawyżenie przez Spółkę o kwotę 2.289.736,52 zł kosztów uzyskania przychodów poprzez nieprawidłowe naliczanie amortyzacji środków transportowych - taboru kolejowego szynowego po raz drugi wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz zaniżenie o kwotę 426.477,24 zł przychodów poprzez nieuwzględnienie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń (tj. odroczonych terminów płatności odsetek od pożyczek udzielonych przez powiązaną kapitałowo spółkę RWE).