Wyrok NSA z dnia 3 lipca 2019 r., sygn. I FSK 1171/17

Gmina, realizująca w ramach zadań własnych, o charakterze obowiązkowym, czynności udzielania pomocy społecznej w formie dożywiania, działa jako organ władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) nie będąc zatem w tym zakresie podatnikiem, także wtedy, gdy z czynnościami tymi wiązałby się jakiś rodzaj odpłatności.

Teza urzędowa

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia WSA del. Bożena Dziełak, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 973/16 w sprawie ze skargi Gminy L. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2016 r. nr 1061-IPTPP1.4512.273.2016.1.MW w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz Gminy L. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z 7 kwietnia 2017 r. w sprawie I SA/Lu 973/16 ze skargi Gminy L. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z 26 lipca 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (opisany wyrok i powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych dostępne w internetowej bazie CBOSA).

Sąd pierwszej instancji - wbrew stanowisku organu podatkowego - w wyroku tym stwierdził, że opłaty wnoszone przez osoby korzystające ze świadczonej przez Gminę pomocy społecznej w zakresie dożywiania - na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm., dalej: u.p.t.u.) - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż opłaty te pobierane są w związku z realizowaniem przez Gminę nałożonych na nią przepisami prawa zadań władzy publicznej w zakresie pomocy społecznej. WSA w Lublinie przyjął, że opłaty te ponoszone na podstawie decyzji administracyjnych prezydenta miasta - w przypadku Gminy L., będącej miastem na prawach powiatu - pełniącego również funkcję starosty, mają charakter daniny publicznej.