Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 lutego 2008 r., sygn. I ACa 880/07

[...] 

Przytoczone przez powoda na uzasadnienie żądania pozwu okoliczności wskazują jednoznacznie na to, że podstawą żądań jest bezprawne pozbawienie go wolności. Wobec tego powództwo należało ocenić jako roszczenie o odszkodowanie i zadośćuczynienie za wykonanie względem powoda kary pozbawienia wolności, której nie powinien był ponieść. Roszczenia tego rodzaju mają ze względu na swą materialnoprawną istotę charakter spraw cywilnych, są jednak instytucją, podlegająca rozpoznaniu według przepisów kodeksu postępowania karnego (art. 554 kpk). Wynika stąd, że dla ich rozpoznania przewidziane zostało inne postępowanie , w którym przepisy Kodeksu postępowania cywilnego stosowane są jedynie posiłkowo(art. 558 kpk). Sąd pierwszej instancji rozpoznał spór jako sprawę cywilną według zasad przewidzianych w Kodeksie postępowania cywilnego, naruszając przepisy dotyczące składu sądu i podmiotowego ukształtowania procesu (art. 554 kpk), co było bezwzględną przyczyną odwoławczą (art. 439 §1 pkt 2 kpk), jak też w postępowaniu cywilnym podstawą nieważności (art. 379 pkt 4 kpc). Ocena zgłoszonych zadań winna być dokonana w oparciu o przesłanki przewidziane w art. 552 §2 kpk będącym uregulowaniem szczególnym w stosunku do art. 417 i nast. kc, przewidującym odpowiedzialność Skarbu Państwa opartą na zasadzie ryzyka. Odbywanie przez powoda kary pozbawienia wolności związane było z wykonaniem prawomocnego wyroku skazującego, a zatem cały okres jego pobytu w zakładzie karnym traktować należało jednolicie, jako niesłuszne skazanie, którego wynikiem było wykonanie części kary.