Umowa międzynarodowa jako źródło prawa pracy

Wyrok SN z dnia 29 listopada 2000 r. sygn. I PKN 107/00

Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o oddelegowaniu pracowników polskich przedsiębiorstw do realizacji umów o dzieło, sporządzona w Bonn w dniu 31 stycznia 1990 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 98, poz. 474 ze zm.) nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa i nie zawiera przepisów prawa pracy w rozumieniu art. 18 KP.

Przewodniczący: SSN Jadwiga Skibińska-Adamowicz

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Walerian Sanetra (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2000 r. sprawy z powództwa Jana S. przeciwko „M." Spółce Akcyjnej w L. o wynagrodzenie za pracę, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 24 listopada 1999 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W imieniu pozwanej Spółki Akcyjnej „M." z siedzibą w L. wniesiona została kasacja od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 24 listopada 1999 r. [...], którym częściowo został zmieniony wyrok Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 31 maja 1999 r. [...]. Sąd Apelacyjny obniżył zasądzoną na rzecz Jana S. kwotę 43.693 zł do kwoty 41.692 zł i jako początkową datę wymagalności odsetek ustalił 30 stycznia 1998 r.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że powód Jan S. z pozwaną Spółka Akcyjną „M." zawarł umowę o pracę na czas określony od 13 stycznia1996 r. do 16 lutego 1996 r. z wynagrodzeniem miesięcznym 1787 DM. Umowa ta była kilkakrotnie przedłużana aneksami. W dniu 12 maja 1997 r. podpisana została druga umowa określająca należne powodowi wynagrodzenie za pracę w wysokości 8 DM na godzinę. Umowa ta była przedłużana aneksami i trwała ostatecznie do 20 grudnia 1997 r. W§ 2 umowy o pracę (określającym jej podstawę prawną) wskazano (pkt 4) przepisy umowy z dnia 31 stycznia 1990 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Federalnej Niemiec o oddelegowaniu pracowników polskich do realizacji umowy o dzieło, sporządzonej w Bonn w dniu 31 stycznia 1990 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 98, poz. 474). W myśl art. 8 tej umowy wynagrodzenie za pracę polskiego robotnika ma odpowiadać wynagrodzeniu, jakie przewidują za wykonywanie porównywalnej pracy niemieckie układy zbiorowe. Na podstawie umowy międzynarodowej z 31 stycznia 1990 r. strona pozwana otrzymała zezwolenie na pracę w okresie od 16 października 1995 r. do 30 września 1997 r. dla 26 robotników narodowości polskiej, „po złożeniu oświadczenia ze szczególnym określeniem wynagrodzenia tych pracowników w wysokości stawki godzinowej netto 12,35 DM oraz potwierdzeniu, że warunki wynagrodzenia i pracy odpowiadają warunkom zatrudnienia robotników niemieckich."