Wyrok SN z dnia 15 marca 2001 r. sygn. I PKN 447/00

W razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy nie stosuje się art. 38, 39 i 41 KP i przepisów szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę (art. 41¹ § 1 KP), także do wypowiedzenia zmieniającego (art. 42 § 1 KP).

Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski

Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Zbigniew Myszka (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2001 r. sprawy z powództwa Marii A. i innych oraz Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” - Zarządu Regionalnego w Z.G. działającego na rzecz powodów: Elżbiety A. i innych przeciwko Z. Spółce z o.o. następcy prawnemu „S. - ZS P.” Spółki z o.o. w likwidacji w K. o zapłatę, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze z dnia 10 kwietnia 2000 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2000 r. oddalił apelację pozwanego „S. ZS P.” Spółki z o.o. w likwidacji w K. od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Nowej Soli z dnia 6 października 1999 r., uznającego za bezskuteczne wypowiedzenie powodom warunków pracy i płacy. W sprawie tej powodowie, w tym reprezentowani przez NSZZ „Solidarność” Zarząd Regionalny w Z.G., odwołali się od dokonanych całej załodze wypowiedzeń warunków pracy i płacy. Pozwana Spółka została utworzona w dniu 9 września 1997 r. Na mocy § 18 ust. 2 i 3 umowy spółki pozwana zobowiązała się przestrzegać Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy „D.-FSO M.” Spółki z o.o. oraz uprawnień wynikających z zawartego w dniu 13 listopada 1995 r. Paktu Socjalnego dotyczącego pracowników tejże Spółki. Pomiędzy 28 lutego 1998 r. wszyscy powodowie otrzymali zawiadomienia o przejściu ich do pracy u strony pozwanej w trybie art. 23 KP. W pismach tych poinformowano powodów, że dotychczasowe warunki zatrudnienia nie uległy zmianie, a tym samym, że zachowano uprawnienia wynikające z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy oraz Paktu Socjalnego „D.FSO M.” Spółki z o.o. Po przejęciu pracowników strona pozwana wypłacała wszystkim pracownikom dodatek za staż pracy w wysokości około 160 tys. zł miesięcznie (łącznie). Jednakże od początku istnienia pozwanej Spółki jej wynik finansowy był ujemny, a miesięczne straty oscylowały w granicach 1 mln zł. Z tej przyczyny uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników pozwana Spółka została postawiona w stan likwidacji. Następnie w pierwszych dniach lipca 1999 r. pozwana wypowiedziała warunki pracy i płacy całej, liczącej 750 osób, załodze, proponując pracownikom po upływie okresu wypowiedzenia zaprzestanie wypłacania dodatku za staż pracy oraz świadczenie pracy na terenie całego zakładu. O zamiarze zmiany warunków pracy i płacy nie zostały powiadomione zakładowe organizacje związkowe, których członkami byli powodowie, lub które podjęły się obrony ich praw, utrzymując, że postawienie Spółki w stan likwidacji wyłącza obowiązek konsultacji wypowiedzeń zmieniających.