Wyrok SN z dnia 16 marca 2006 r. sygn. III CSK 8/06

Osoba trzecia może zwolnić się od zadośćuczynienia roszczeniu wierzyciela żądającego uznania czynności za bezskuteczną (art. 533 k.c.) także przez wskazanie realnie służącej zaspokojeniu wierzytelności dłużnika, jeżeli nie ma wątpliwości, że doprowadzi ono do zaspokojenia wierzyciela.

Sędzia SN Barbara Myszka (przewodniczący, sprawozdawca)

Sędzia SN Irena Gromska-Szuster

Sędzia SN Kazimierz Zawada

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Dariusza T. i Jolanty T. przeciwko Bernadetcie N. o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 16 marca 2006 r. skargi kasacyjnej pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 7 czerwca 2005 r.

oddalił skargę kasacyjną i zasądził od pozwanej na rzecz powodów kwotę 3600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 czerwca 2005 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie, na skutek apelacji powodów od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 29 września 2004 r., zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uznał za bezskuteczne w stosunku do powodów Dariusza T. i Jolanty T. umowy o podział majątku dorobkowego, zawarte przez pozwaną Bernadettę N. z Jerzym N. w dniach 30 sierpnia 2000 r. i 23 lutego 2001 r., w celu zaspokojenia wierzytelności powodów stwierdzonej nakazem zapłaty z dnia 30 listopada 1999 r., wydanym przez Sąd Rejonowy w Wadowicach, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej z dnia 12 grudnia 2000 r.

Za podstawę wyroku Sąd Apelacyjny przyjął następujące okoliczności faktyczne.

Nakazem zapłaty z dnia 30 listopada 1999 r. Sąd Rejonowy w Wadowicach orzekł, że Jerzy N. ma w ciągu tygodnia od doręczenia nakazu zapłacić powodom kwotę 200 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 13 sierpnia 1999 r. oraz kosztami postępowania w wysokości 2 900 zł albo wnieść w tym terminie zarzuty. Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2000 r. Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej, po rozpoznaniu zarzutów, utrzymał nakaz zapłaty w mocy, a postanowieniem z dnia 27 czerwca 2001 r. nadał mu klauzulę wykonalności przeciwko małżonce dłużnika Bernadetcie N. z ograniczeniem jej odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością ustawową. Egzekucja wszczęta na podstawie tego tytułu nie przyniosła rezultatu, ponieważ okazało się, że nieruchomość, do której ją skierowano, jest własnością pozwanej. Jerzy i Bernadetta małżonkowie N. wyłączyli bowiem wspólność ustawową, po czym umową z dnia 30 sierpnia 2000 r. dokonali podziału majątku wspólnego, w wyniku którego nieruchomość o obszarze 2.05.34 ha położona w Nowej Wsi, zabudowana domem mieszkalnym i budynkami Gospodarczymi, przypadła pozwanej. Na podstawie kolejnej umowy o podział majątku, zawartej w dniu 23 lutego 2001 r., pozwanej przypadła również położona w tej samej miejscowości niezabudowana nieruchomość o obszarze . Wartość obu nieruchomości określona została na kwotę 718 700 zł; łączna wartość obciążających je hipotek wynosi 350 000 zł.