Wyrok SN z dnia 2 czerwca 2006 r. sygn. I PK 250/05

Roszczenie o sprostowanie świadectwa pracy nie wyłącza interesu praw­nego w ustaleniu rzeczywistej treści stosunku pracy (art. 189 k.p.c.).

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie: SN Jerzy Kwaśniewski, SA Romualda Spyt (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 czerwca 2006 r. sprawy z powództwa Ewy J. przeciwko „C. FM" Spółce z o.o. w Ł. o ustale­nie, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 24 maja 2005 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powódka Ewa J. wniosła o ustalenie, że od 1 listopada 1996 r. jest zatrudnio­na na stanowisku dziennikarza w „C. FM” Spółce z o.o. w Ł. na warunkach wynikających z umowy o pracę z tej daty z tym zastrzeżeniem, że zatrudnienie odbywało się w pełnym wymiarze czasu pracy. Nadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz należności pieniężnych z tytułu wyrównania wynagrodzenia za pracę do wysokości wynagro­dzenia wynikającego z pracy w pełnym wymiarze czasu pracy oraz z tytułu pomniej­szenia honorariów autorskich o wynagrodzenie z umowy o pracę, a także domagała się ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Pozwana „C. FM” Spółka z o.o. w Ł. wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi postanowieniem z dnia 23 listopada 2004 r. wyłączył do odrębnego postępowania roszczenia powódki dotyczące należności pieniężnych, pozostawiając do rozpoznania w przedmiotowej sprawie powództwo o ustalenie.

Wyrokiem z dnia 14 stycznia 2005 r. Sąd Rejonowy oddalił powództwo. W uzasadnieniu wyroku Sąd ten ustalił, że powódka była zatrudniona w pozwanej Spółce na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 1 listopada 1996 r. w wymiarze połowy etatu na stanowisku dziennikarza. W dniu 30 listopada 2001 r. pozwana dokonała wypowiedzenia umowy o pracę ze skutkiem na dzień 28 lutego 2002 r. z po­wodu rozwiązania umowy o współpracę łączącej pozwaną z posiadaczem koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego. W dniu 28 lutego 2002 r. powódka otrzymała świadectwo pracy potwierdzające warunki umowy o pracę z dnia 1 listo­pada 1996 r. W dniu 1 kwietnia 2002 r. strony zawarły kolejną umowę o pracę na czas określony do dnia 24 stycznia 2009 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na sta­nowisku prezentera programu radiowego. Zawarcie tej umowy spowodowane było uzyskaniem przez pozwaną koncesji na nadawanie programów radiowych od lutego 2002 r. Powyższa umowa o pracę rozwiązała się w lipcu 2003 r. Powódka zakwestionowała rozwiązanie umowy o pracę i odwołała się do sądu pracy. W okresie za­trudnienia w pozwanej Spółce powódka zawierała także umowy o dzieło z Mirosławem K. na realizację programów autorskich. Podpisała także z pozwaną Spółką umowę, na mocy której wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę odejmowane było od honorariów autorskich uzyskiwanych z tytułu realizacji programów autorskich. Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd Rejowy stwierdził, że powództwo podlega oddaleniu, gdyż powódka wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 189 k.p.c. nie wykazała interesu prawnego w ustaleniu stosunku prawnego Wywiódł, że jeśli zamiarem powódki było ustalenie innego stanowiska pracy i innego wymiaru czasu pracy niż wynika to ze świadectwa pracy, winna była wystąpić do pracodawcy o jego sprostowanie, a w przypadku odmowy, wystąpić o sprostowanie świadectwa pracy do sądu pracy. Wskazał także, że kwestia wymiaru czasu pracy rozstrzygana będzie w odrębnym postępowaniu dotyczącym wyrównania wynagrodzenia za pracę do pełnego etatu. Powódka wystąpiła z powództwem o ustalenie stwierdzając, że żąda ustalenia w pierwszej kolejności, gdyż stanie się ono podstawą do zasądzenia wyrównania wynagrodzenia a możliwość wystąpienia z roszczeniem o świadczenie przesądza o braku interesu prawnego. Do tej samej kwestii sprowadza się żądanie ustalenia, że umowa o pracę z dnia 1 listopada 1996 r. oraz z dnia 1 stycznia 2002 r. zawarte zostały w celu obejścia prawa oraz żądanie ustalenia, że ta ostatnia umowa została antydatowana. Ustalenie prawdziwej daty zawarcia tej drugiej umowy o pracę będzie przedmiotem postępowania o zasądzenie świadczeń pieniężnych.