Wyrok SN z dnia 3 marca 2009 r., sygn. III KK 358/08

Artykuł 31 § 1 k.k.s. w poprzednim brzmieniu, nie przewiduje obligatoryjnego przepadku przedmiotów określonych w art. 29 pkt 2 k.k.s. Sąd dysponuje jedynie możliwością orzeczenia przepadku takich przedmiotów, jednakże tyko w wypadku ustalenia, że „właściciel lub inna osoba uprawniona na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach przewidywała albo mogła przewidzieć, że mogą one służyć lub być przeznaczone do popełnienia przestępstwa skarbowego” (art. 31 § 1a k.k.s.). Jest przy tym oczywiste, że obowiązek wykazania okoliczności uzasadniających takie ustalenie obciąża oskarżyciela.