Uchwała SN z dnia 9 grudnia 2011 r, sygn. II PZP 3/11

Pracownik przedsiębiorstwa budowlanego realizującego inwestycje w różnych miejscowościach może mieć w umowie o pracę określone miejsce wykonywania pracy (art. 29 § 1 pkt 2 k.p.) jako miejsce, gdzie pracodawca prowadzi budowy lub innego rodzaju stałe prace, ewentualnie ze wskazaniem na jakim obszarze.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Józef Iwulski (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Katarzyna Gonera SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa Wiesława M. przeciwko Barbarze W., Marianowi W. B.M.J.sp.j. w P. o wynagrodzenie, należności z tytułu diet, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 grudnia 2011 r., zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. z dnia 5 lipca 2011 r.,

1. czy zawarte w art. 29 § 1 pkt 2 kp pojęcie miejsce wykonywania pracy jest tożsame z pojęciem z art. 77⁵ § 1 kp stałe miejsce pracy.

2. czy określenie w umowie o pracę z cieślą mającym wykonywać pracę na budowach na terenie Polski oraz państw Unii Europejskiej miejsca wykonywania pracy poprzez wskazanie, że miejscem wykonywania pracy teren całego kraju z wyłączeniem woj. podkarpackiego oraz małopolskiego i inne kraje Unii Europejskiej jest zgodne z art. 29 § 1 pkt 2 kp;

3. w przypadku odpowiedzi negatywnej, czy konsekwencją takiego zapisu jest uznanie, że miejscem pracy takiego pracownika jest miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy;

4. w przypadku odpowiedzi pozytywnej, czy konsekwencją takiego zapisu jest uznanie, że do takiego pracownika nie ma zastosowania art. 77⁵ §1 kp. wskazujący, że należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową przysługują pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba, lub poza stałym miejscem pracy.

podjął uchwałę:

1. Pracownik przedsiębiorstwa budowlanego realizującego inwestycje w różnych miejscowościach może mieć w umowie o pracę określone miejsce wykonywania pracy (art. 29 § 1 pkt 2 k.p.) jako miejsce, gdzie pracodawca prowadzi budowy lub innego rodzaju stałe prace, ewentualnie ze wskazaniem na jakim obszarze.

2. Każdorazowo stałym miejscem pracy takiego pracownika w rozumieniu art. 77⁵ § 1 k.p. jest to miejsce spośród określonych w umowie o pracę, w którym pracownik przez dłuższy czas, systematycznie świadczy pracę.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 5 lipca 2011 r., wydanym na posiedzeniu niejawnym, w sprawie z powództwa Wiesława M. przeciwko Barbarze W. i Marianowi W. B.M.J. Spółce Jawnej w P. o wynagrodzenie i należności z tytułu diet, Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. przedstawił na podstawie art. 390 § 1 k.p.c. Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne ujęte w formie następujących pytań: A1. czy zawarte w art. 29 § 1 pkt 2 k.p. pojęcie miejsce wykonywania pracy jest tożsame z pojęciem z art. 77⁵ § 1 k.p. stałe miejsce pracy?; 2. czy określenie w umowie o pracę z cieślą mającym wykonywać pracę na budowach na terenie Polski oraz państw Unii Europejskiej miejsca wykonywania pracy poprzez wskazanie, że miejscem wykonywania pracy jest teren całego kraju z wyłączeniem woj. podkarpackiego oraz małopolskiego i inne kraje Unii Europejskiej jest zgodne z art. 29 § 1 pkt 2 k.p.?; 3. w przypadku odpowiedzi negatywnej, czy konsekwencją takiego zapisu jest uznanie, że miejscem pracy takiego pracownika jest miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy?; 4. w przypadku odpowiedzi pozytywnej, czy konsekwencją takiego zapisu jest uznanie, że do takiego pracownika nie ma zastosowania art. 77⁵ § 1 k.p. wskazujący, że należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową przysługują pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której ...