Postanowienie SN z dnia 24 stycznia 2019 r., sygn. I PK 9/18

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa J. B.
‎przeciwko O. Spółce Akcyjnej z siedzibą w P.
‎o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za okres pozostawania bez pracy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 24 stycznia 2019 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P.
‎z dnia 8 września 2017 r., sygn. akt VI Pa (…),

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Powód J. B. odwołał się od wypowiedzenia umowy o pracę i dochodził przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach i zwrotu wynagrodzenia.

Sąd Rejonowy w P. wyrokiem z 1 lutego 2017 r., sygn. akt IV P (…), przywrócił powoda do pracy w pozwanej – O. Spółce Akcyjnej w P. na poprzednich warunkach pracy i płacy oraz zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 42.429,90 zł tytułem wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy - pod warunkiem podjęcia pracy.

Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z 8 września 2017 r., sygn. akt I PK (…), zmienił wyrok Sądu Rejonowego w P. z 1 lutego 2017 r. w zakresie pkt. II w ten sposób, że obniżył kwotę zasądzoną tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy do 42.300 zł (pkt 1), w pozostałej części oddalając apelację pozwanego (pkt 2).

Pozwana zaskarżyła wyrok Sądu Okręgowego w całości. Zarzucono naruszenie prawa materialnego, to jest: 1) art. 32 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 1881 ze zm.) w związku z art. 8 k.p. i art. 30 § 4 k.p. oraz art. 300 k.p. w związku z art. 58 k.c. w związku z art. 83 § 1 k.c., przez ich błędną wykładnię polegającą na nieuprawnionym przyjęciu, że dla skuteczności decyzji pozwanego o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę za wypowiedzeniem, przyczyny takiego rozwiązania powinny stanowić wyłącznie ciężkie naruszenia przez powoda jego podstawowych obowiązków pracowniczych; 2) art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o związkach zawodowych w związku z art. 38 § 1 k.p., przez ich błędną wykładnię polegającą na nieuprawnionym przyjęciu, że dla przeprowadzenia skutecznej konsultacji związkowej dotyczącej zamiaru rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem objętym szczególną ochroną związkową nie jest wystarczające wskazanie przez pracodawcę, w piśmie skierowanym do reprezentującej pracownika organizacji związkowej dotyczącym zamiaru rozwiązania z nim umowy o pracę, jako podstawy prawnej, ogólnej normy art. 38 § 1 k.p., a konieczne jest w takim przypadku wyraźnie przywołanie przepisu art. 32 ust. 1 pkt. 1 ustawy o związkach zawodowych; 3) art. 47 k.p. przez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że pomimo że powód począwszy od 2 listopada 2016 r. podjął zatrudnienie u innego pracodawcy, przysługuje mu roszczenie o wynagrodzenie w związku z przywróceniem go do pracy na dotychczasowych warunkach za czas pozostawania bez pracy u pozwanego, to jest za okres od 1 kwietnia 2016 r. do dnia wydania wyroku przez Sąd Rejonowy w P., niepomniejszone o świadczenia uzyskane w tym okresie od nowego pracodawcy, co w konsekwencji doprowadziło do nieuzasadnionego zastosowania normy art. 45 § 1 k.p. oraz art. 47 k.p. i przywrócenia powoda do pracy na dotychczasowych warunkach oraz do zasądzenia na jego rzecz wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy za okres od dnia ustania stosunku pracy do dnia wyrokowania, pomimo równoczesnego podjęcia przez niego zatrudnienia u innego pracodawcy. Skarżący zarzucił również naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 207 § 6 k.p.c. w związku z art. 382 k.p.c. przez nieuzasadnione pominięcie zgłoszonego przez pozwanego w apelacji wniosku dowodowego o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentu – trzech zaświadczeń lekarskich powoda za okres od 24 lipca 2015 r. do 4 września 2015 r., podczas gdy wniosek ten nie był spóźniony, jego uwzględnienie nie spowodowałoby żadnej zwłoki w rozpoznaniu niniejszej sprawy w postępowaniu apelacyjnym, a brak przeprowadzenia tego dowodu doprowadził do nieuzasadnionego pominięcia przez Sąd drugiej instancji istotnych okoliczności związanych z wyłącznie doraźnym i niezwiązanym z działalnością związkową charakterem przyznania powodowi szczególnej ochrony przed rozwiązaniem stosunku pracy, niezasługującym tym samym na ochronę prawną.

Skarżąca wniosła o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania ze względu na występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego sprowadzającego się do oceny: 1) czy dla skuteczności decyzji pracodawcy o rozwiązaniu z pracownikiem objętym szczególną ochroną związkową umowy o pracę za wypowiedzeniem, przyczyny takiego rozwiązania powinny stanowić wyłącznie ciężkie naruszenia przez pracownika jego podstawowych obowiązków pracowniczych czy też wystarczające dla wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę jest istnienie rzeczywistych, konkretnych i usprawiedliwionych przyczyn uzasadniających takie wypowiedzenie, nawet bez ich ciężkiego charakteru, byleby tylko miały one związek z nienależytą jakością wykonywanej przez pracownika pracy oraz nie były związane z działalnością związkową tegoż pracownika; 2) czy dla przeprowadzenia skutecznej konsultacji związkowej dotyczącej zamiaru rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem podlegającym szczególnej ochronie związkowej konieczne jest powołanie się przez pracodawcę w piśmie skierowanym do organizacji związkowej dotyczącym zamiaru rozwiązania umowy o pracę na przepis art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o związkach zawodowych czy też dla spełnienia celu przyświecającego powyższej regulacji, tj. uzyskania odpowiedniego stanowiska organizacji związkowej możliwe jest wskazanie w takim piśmie pracodawcy skierowanym do organizacji związkowej przepisu art. 38 § 1 k.p., bądź też nieprzywoływanie w nim żadnej konkretnej podstawy prawnej, w szczególności w sytuacji, w której pracodawca w sposób wyczerpujący przedstawił organizacji związkowej okoliczności faktyczne leżące u podstaw konsultowanego przez niego zamiaru rozwiązania stosunku pracy, względnie gdy przyczyny stanowiące podstawę do rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę stanowiły uprzednio przedmiot konsultacji związkowej przy piśmie pracodawcy przesłanym do organizacji związkowej kilka tygodni wcześniej, kiedy to pracownik ten nie został jeszcze objęty szczególną ochroną przed rozwiązaniem stosunku pracy; 3) czy w przypadku przywrócenia do pracy pracownika objętego szczególną ochroną związkową, należne mu wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy u dotychczasowego pracodawcy powinno obejmować również okres, w którym pracownik ten został w toku procesu zatrudniony u innego pracodawcy (a zatem nie pozostawał w gotowości do świadczenia pracy na rzecz dotychczasowego pracodawcy) i pobierał wynagrodzenie z tytułu tego zatrudnienia, czy też należne pracownikowi wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy powinno obejmować wyłącznie okres faktycznego pozostawania przez niego bez jakiegokolwiek zatrudnienia lub praw do świadczeń zasiłkowych, emerytalnych lub rentowych, a tym samym świadczenia te powinny pomniejszać wynagrodzenie zasądzone pracownikowi za okres pozostawania bez pracy.