Wyrok SN z dnia 5 lutego 2019 r., sygn. III PK 12/18

Znaczenie wieku, stażu pracy, doświadczenia zawodowego nie musi być jednakowe w aspekcie prawa pracownika do wynagrodzenia za pracę bez dyskryminacji albo zachowania równego traktowania, w szczególności gdy znaczenie ma też dbałość pracownika o dyscyplinę i porządek pracy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)

SSN Andrzej Wróbel

w sprawie z powództwa P. W. przeciwko Starostwu Powiatowemu w U. o odszkodowanie z tytułu dyskryminacji w zatrudnieniu i wyrównanie wynagrodzenia za pracę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 5 lutego 2019 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 15 września 2017 r., sygn. akt IV Pa (...),

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w K. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z 15 września 2017 r. oddalił apelację powoda P. W. od wyroku Sądu Rejonowego w S. z 23 marca 2017 r., który oddalił jego powództwo przeciwko Starostwu Powiatowemu w U. o odszkodowanie z tytułu dyskryminacji w zatrudnieniu i wyrównanie wynagrodzenia za pracę.

Powód za kryterium dyskryminacji wskazał wiek a za podstawę odszkodowania art. 18^3d k.p. Podał, że pracuje u pozwanego od 7 maja 2002 r., początkowo jako młodszy referent, a od 1 stycznia 2010 r. jako inspektor z zakresem czynności obejmującym rejestrację pojazdów. Na identycznym stanowisku i z tym samym zakresem czynności zatrudniona jest J. K., która otrzymuje wynagrodzenie wyższe o około 550 zł.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Podał, że różnica w wynagrodzeniu wynika z wieloletniego doświadczenia J. K., którego powód nie posiadał, jak również z prawidłowej dyscypliny pracy, której brakowało powodowi.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że powód po zatrudnieniu w 2002 r. jako młodszy referent miał wynagrodzenie określone w stawce płacy zasadniczej według VIII kategorii zaszeregowania. W 2006 r. otrzymał stanowisko referenta w wydziale komunikacji i drogownictwa z wynagrodzeniem zasadniczym według IX kategorii zaszeregowania w kwocie 980 zł. Od 2007 r. wynagrodzenie to wzrosło do 1090 zł (wg IX kategorii). 1 czerwca 2007 r. otrzymał dodatek za pracę w wysokości 5% wynagrodzenia (z wzrostem o 1% za kolejny rok). We wrześniu 2007 r. z tytułu okresowego zwiększenia obowiązków otrzymał dodatek specjalny (13,77% wynagrodzenia zasadniczego do stycznia 2008 r.). W 2008 r. powód awansował na podinspektora. Wzrastało też wynagrodzenie przyznawane według X kategorii i w 2009 r. wynosiło 1500 zł a potem 1736 zł oraz było zwiększane o dodatek za staż oraz dodatek specjalny. W styczniu 2010 r. powierzono powodowi stanowisko inspektora z wynagrodzeniem według XII kategorii 1840 zł, a od 2012 r. - 1940 zł; od marca 2014 r. - 2020 zł; i od września 2014 r. - 2100 zł. W wydziale komunikacji i drogownictwa powód zajmował się prawami jazdy, natomiast od września 2007 r. pracuje przy rejestracji pojazdów. Jego zakres obowiązków jest taki sam jak J. K.