Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 12 lutego 2013 r. (D.G. przeciwko Polsce), sygn. 45705/07

Pozbawienie wolności osób cierpiących na poważne upośledzenia fizyczne w warunkach nieodpowiednich do ich stanu zdrowia lub pozostawienie tych osób w rękach współwięźniow, by udzielali pomocy przy kąpieli oraz ubieraniu lub rozebraniu, stanowi poniżające traktowanie.

Teza od Redakcji

W sprawie D.G. przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Ineta Ziemele, Przewodniczący,

David Thór Björgvinsson,

Päivi Hirvelä,

George Nicolaou,

Zdravka Kalaydjieva,

Vincent A. De Gaetano,

Krzysztof Wojtyczek, sędziowie,

oraz Lawrence Early, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 stycznia 2013 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 45705/07) przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, wniesionej w dniu 20 września 2007 roku do Trybunału na podstawie Artykułu 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez obywatela polskiego Pana D.G. ("skarżący"). Przewodnicząca Sekcji z urzędu zdecydowała, aby nie ujawniać tożsamości skarżącego (Reguła 47 § 3 Regulaminu Trybunału).

2. Rząd polski ("Rząd") był reprezentowany przez swojego Pełnomocnika, Pana J. Wołąsiewicza, a następnie przez Panią J. Chrzanowską z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący zarzucił w szczególności, że warunki jego osadzenia były niedostosowane do jego niepełnosprawności (paraliż obustronny).

4. Dnia 23 stycznia 2010 roku skarga została zakomunikowana Rządowi. Zdecydowano również o łącznym rozpatrzeniu dopuszczalności i meritum skargi (Artykuł 29 § 1). Ponadto otrzymano wspólne pisemne uwagi osób trzecich: Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka (Warszawa, Polska), Europejskiego Forum Osób Niepełnosprawnych (Bruksela, Belgia) oraz International Disability Alliance (Genewa, Szwajcaria), które zostały dopuszczone przez Przewodniczącego Izby do procedury pisemnej w ramach interwencji osoby trzeciej (Artykuł 36 § 2 Konwencji oraz Reguła 44 § 2). Strony nie udzieliły odpowiedzi na te pisemne opinie (Reguła 44 § 5).