Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 1 czerwca 2017 r. (Dejnek przeciwko Polsce), sygn. 9635/13

1. Złe traktowanie musi osiągnąć minimalny stopień dolegliwości, aby wchodziło w zakres art. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Ocena tego minimum jest względna: zależy od wszystkich okoliczności sprawy, takich jak czas trwania tego traktowania, jego fizyczne i psychiczne skutki oraz, w niektórych przypadkach, płeć, wiek i stan zdrowia ofiary. Należy uznać zachowanie za "nieludzkie", jeżeli, między innymi, było ono stosowane z premedytacją, przez wiele godzin i spowodowało albo faktyczne uszkodzenie ciała, albo intensywne fizyczne i psychiczne cierpienie, natomiast traktowanie za "poniżające", jeżeli miało ono na celu wywołanie w ofierze uczucia strachu, udręczenia i niższości będącego w stanie poniżyć i upokorzyć. Aby karanie lub związane z nim traktowanie było "nieludzkie" lub "poniżające", wchodzące w grę cierpienie lub poniżenie musi w każdym razie wykraczać poza nieunikniony element cierpienia lub poniżenia związany z daną formą zgodnego z prawem traktowania lub karania. Pytanie, czy celem traktowania było poniżenie lub upokorzenie ofiary jest kolejnym elementem, który należy wziąć pod uwagę, brak takiego celu nie może jednak jednoznacznie wykluczać naruszenia art. 3 Konwencji.

2. Jeśli środek nie jest objęty zakresem art. 3 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, może naruszać jej art. 8, który, między innymi, przewiduje ochronę integralności fizycznej i moralnej w ramach poszanowania życia prywatnego jednostek. Nie ulega wątpliwości, że wymóg poddania się kontroli osobistej będzie generalnie stanowił ingerencję na gruncie pierwszego paragrafu art. 8 i musi być uzasadniony okolicznościami przewidzianymi w paragrafie drugim, mianowicie ,,zgodności z prawem" oraz "konieczności w demokratycznym społeczeństwie" dla jednego lub więcej uprawnionych celów tam wymienionych. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, pojęcie konieczności oznacza, że ingerencja związana jest z nadrzędną potrzebą społeczną oraz w szczególności, że jest proporcjonalna do realizowanego uprawnionego celu.