Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 lipca 2005 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Austrii. - Sprawa C-147/03., sygn. C-147/03

Sprawa C-147/03

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Austrii

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuły 12 WE, 149 WE i 150 WE - Przesłanki dostępu do kształcenia na poziomie uniwersyteckim - Dyskryminacja

Opinia rzecznika generalnego F.G. Jacobsa przedstawiona w dniu 20 stycznia 2005 r.   I‑0000

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 7 lipca 2005 r.  I‑0000

Streszczenie wyroku

1.     Skarga o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego - Przedmiot sporu - Określenie w trakcie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi

(art. 226 WE)

2.     Prawo wspólnotowe - Zasady - Równość traktowania - Dyskryminacja ze względu na przynależność państwową - Dostęp do szkolnictwa wyższego - Odmienne warunki dla posiadaczy świadectwa ukończenia szkoły średniej uzyskanego w innym państwie członkowskim - Dyskryminacja pośrednia - Niedopuszczalność przy braku obiektywnego uzasadnienia

(art. 12 WE, 149 WE i 150 WE)

3.     Swobodny przepływ osób - Odstępstwa - Względy uzasadniające - Wymóg dokonania analizy trafności i proporcjonalności przyjętego środka restrykcyjnego - Ciężar dowodu spoczywający na państwie członkowskim

4.     Umowy międzynarodowe - Umowy zawarte przez państwa członkowskie - Umowy międzynarodowe wcześniejsze niż traktat - Artykuł 307 WE - Zakres stosowania - Możliwość powołania się w stosunkach wewnątrzwspólnotowych na prawa wynikające z umów międzynarodowych - Wyłączenie

(art. 307 WE)

1.     W ramach skargi o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego postępowanie poprzedzające wniesienie skargi ma na celu umożliwienie zainteresowanemu państwu członkowskiemu zarówno wywiązanie się ze zobowiązań wynikających z prawa wspólnotowego, jak i przedstawienie w sposób skuteczny argumentów na swoją obronę w stosunku do zarzutów sformułowanych przez Komisję.

Stąd wezwanie do usunięcia uchybienia wystosowane do danego państwa członkowskiego przez Komisję, a następnie wydana przez nią uzasadniona opinia, określają przedmiot sporu, który od tej chwili nie może już zostać rozszerzony. W konsekwencji uzasadniona opinia i skarga muszą opierać się na identycznych zarzutach. Niemniej jednak wymóg ten nie sięga aż tak daleko, aby w każdym przypadku nakładać obowiązek zachowania identycznej treści zarzutów w wezwaniu do usunięcia uchybienia, zarzutów uzasadnionej opinii i żądaniach skargi, jeśli przedmiot sporu określony w uzasadnionej opinii nie został rozszerzony ani zmieniony.