Opinia rzecznika generalnego Kokott przedstawiona w dniu 30 marca 2006 r. - K. Tas-Hagen i R. A. Tas przeciwko Raadskamer WUBO van de Pensioen- en Uitkeringsraad. - Sprawa C-192/05., sygn. C-192/05

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

JULIANE KOKOTT

przedstawiona w dniu 30 marca 2006 r.(1)

Sprawa C‑192/05

K. Tas‑Hagen

R.A. Tas

przeciwko

Raadskamer VUBO van de Pensioen- en Uitkeringsraad

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Centrale Raad van Beroep (Niderlandy)]

Swoboda przemieszczania się obywateli Unii (art. 18 WE) - Ograniczenia prawa do swobodnego przemieszczania się - Odszkodowanie dla cywilnych ofiar wojennych - Wymóg zamieszkiwania na terytorium państwa członkowskiego wypłacającego odszkodowanie w chwili złożenia wniosku

I -    Wprowadzenie

1.        Niniejszy przypadek stwarza okazję do dalszego sprecyzowania zakresu stosowania art. 18 ust. 1 WE: Czy obywatel Unii Europejskiej może powoływać się na to postanowienie zawsze wtedy, gdy skorzystał z przysługującego mu prawa do swobodnego przemieszczania się, czy też wymaga to wykraczającego ponad to postanowienie związku z prawem wspólnotowym? Z drugiej strony, jaki margines działania pozostawia prawo do swobodnego przemieszczania się obywateli Unii państwom członkowskim w ramach kształtowania świadczeń socjalnych, które nie są uregulowane w prawie wspólnotowym? Są to w zasadzie kwestie prawne, którymi ma się zająć Trybunał na wniosek Centrale Raad van Beroep (Niderlandy) (zwanego dalej również „sądem krajowym”).

2.        Dwaj obywatele niderlandzcy, którzy zostali uznani za cywilne ofiary wojenne, złożyli we właściwej instytucji niderlandzkiej wniosek o przyznanie im pewnych świadczeń odszkodowawczych z tego tytułu. Odmówiono im jednak przyznania tego świadczenia wyłącznie z tego powodu, że w chwili złożenia wniosku nie zamieszkiwali na terytorium Niderlandów, lecz na terytorium Hiszpanii.

II - Ramy prawne

A -    Prawo wspólnotowe

3.        Artykuł 17 WE ma następujące brzmienie:

„1.      Ustanawia się obywatelstwo Unii. Obywatelem Unii jest każda osoba mająca przynależność państwa członkowskiego. Obywatelstwo Unii uzupełnia obywatelstwo krajowe, nie zastępując go jednak.