Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 26 października 2006 r. - K. Tas-Hagen i R. A. Tas przeciwko Raadskamer WUBO van de Pensioen- en Uitkeringsraad. - Sprawa C-192/05., sygn. C-192/05

Sprawa C‑192/05

K. Tas-Hagen i R.A. Tas

przeciwko

Raadskamer WUBO van de Pensioen- en Uitkeringsraad

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Centrale Raad van Beroep)

Świadczenia przyznawane cywilnym ofiarom wojennym przez państwo członkowskie - Przesłanka zamieszkiwania na terytorium tego państwa członkowskiego w chwili złożenia wniosku o przyznanie świadczenia - Artykuł 18 ust. 1 WE

Streszczenie wyroku

Obywatelstwo Unii Europejskiej - Prawo do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich - Przywileje socjalne

(art. 18 WE)

Artykuł 18 ust. 1 WE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego, zgodnie z którym to państwo członkowskie odmawia przyznania swojemu obywatelowi świadczenia na rzecz cywilnych ofiar wojennych z tego tylko powodu, że w chwili złożenia wniosku wnioskodawca nie zamieszkiwał na terytorium tego państwa członkowskiego, lecz na terytorium innego państwa członkowskiego.

Prawdą jest, że cel ograniczenia obowiązku solidarności względem cywilnych ofiar wojennych do tych tylko osób, które były związane ze społeczeństwem danego państwa w okresie wojny i po jej zakończeniu za pomocą wymogu zamieszkiwania, uznawanego za wyraz stopnia związania tych osób z takim społeczeństwem, może stanowić obiektywną przesłankę interesu ogólnego zdolną uzasadnić ograniczenie swobód gwarantowanych przez art. 18 WE każdemu obywatelowi Unii.

Jednakże sformułowanie wymogu zamieszkiwania na terytorium krajowym związanego wyłącznie z chwilą złożenia wniosku o przyznanie świadczenia nie stanowi wymogu dostatecznie odzwierciedlającego siłę związku wnioskodawcy ze społeczeństwem, na którym spoczywa względem niego obowiązek solidarności i narusza zatem zasadę proporcjonalności.

(por. pkt 31, 34, 35, 37-40 i sentencja)