Opinia rzecznika generalnego Poiares Maduro przedstawiona w dniu 1 lutego 2006 r. - Federico Cipolla przeciwko Rosaria Portolese, po mężu Fazari (C-94/04) i Stefano Macrino et Claudia Capoparte przeciwko Roberto Meloni (C-202/04). - Sprawy połączone C-94/04 oraz C-202/04., sygn. C-94/04 oraz C-202/04

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

M. POIARESA MADURA

przedstawiona w dniu 1 lutego 2006 r.(1)

Sprawa C‑94/04

Federico Cipolla

przeciwko

Rosarii Portolese, po mężu Fazari

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte d’appello di Torino (Włochy)]

Sprawa C‑202/04

Stefano Macrino,

Claudia Capodarte

przeciwko

Robertowi Meloniemu

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Roma (Włochy)]

Artykuł 81 WE - Środki państwowe - Systemy krajowe dotyczące honorariów adwokackich - Ustalanie stawek za usługi świadczone zawodowo - Swobodne świadczenie usług

1.        W sprawie Arduino(2) Trybunał zbadał przepisy włoskie z zakresu ustalania honorariów adwokackich w świetle art. 10 WE i 81 WE. W następstwie wydania tego wyroku dwa sądy włoskie zwracają się do Trybunału z zapytaniem o zgodność tych przepisów z regułami konkurencji i z zasadą swobodnego świadczenia usług.

I -    Okoliczności faktyczne, ramy prawne i pytania prejudycjalne

        W sprawie C‑94/04 Corte d’appello di Torino (Włochy) w dniach 4 lutego i 5 maja 2004 r., w ramach sporu między adwokatem F. Cipollą a jego klientką R. Portolese dotyczącego uregulowania honorarium za jego usługi, zwrócił się do Trybunału z pytaniem o zgodność przepisów krajowych ustalających honoraria adwokackie z art. 10 WE, 49 WE i 81 WE. W marcu 1991 r. R. Portolese zwróciła się do adwokata F. Cipolli w celu uzyskania odszkodowania za nagłe zajęcie należących do niej nieruchomości, zarządzone na mocy decyzji gminy Moncalieri. Podczas jednego ze spotkań F. Cipolla zażądał od swojej klientki uiszczenia zaliczki na poczet świadczonych przez niego zawodowo usług w kwocie 1 850 000 lirów włoskich (ITL), która została mu następnie zapłacona. W ramach swojego pełnomocnictwa F. Cippola wniósł przeciw gminie pozew do Tribunale di Torino. Następnie, już bez udziału adwokata, doszło do ugody między gminą a właścicielami. R. Portolese przeniosła na gminę własność nieruchomości aktem notarialnym z dnia 27 października 1993 r.