Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 5 lipca 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Belgii. - Sprawa C-522/04., sygn. C-522/04

Sprawa C‑522/04

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Królestwu Belgii

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Swobodny przepływ osób - Swobodny przepływ pracowników - Swoboda świadczenia usług - Swoboda przedsiębiorczości - Swobodny przepływ kapitału - Artykuły 28, 31, 36 i 40 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym - Dyrektywa 2002/83/WE - Przepisy podatkowe przewidujące mniej korzystne traktowanie składek na zakładowe systemy emerytalne wpłacanych do zakładów ubezpieczeń z siedzibą za granicą - Opodatkowanie w Belgii kapitału i wartości wykupu na rzecz osób uprawnionych, które przeprowadziły się za granicę - Umowa podatkowa o unikaniu podwójnego opodatkowania - Przedstawiciel ponoszący odpowiedzialność

Opinia rzecznika generalnego C. Stix‑Hackl przedstawiona w dniu 3 października 2006 r. I ‑ 0000

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 5 lipca 2007 r. I ‑ 0000

Streszczenie wyroku

1.     Państwa członkowskie - Zobowiązania - Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Utrzymywanie przepisu krajowego niezgodnego z prawem wspólnotowym

2.     Swobodny przepływ osób - Pracownicy - Swoboda przedsiębiorczości - Swoboda świadczenia usług - Obywatelstwo Unii Europejskiej - Ograniczenia - Przepisy podatkowe

(art. 18 WE, 39 WE, 43 WE i 49 WE; porozumienie EOG, art. 28, 31 i 36; dyrektywa 2002/83 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 5 ust. 1; dyrektywa Rady 92/96, art. 4)

1.     Nawet jeśli w praktyce władze danego państwa członkowskiego nie stosują określonego przepisu krajowego sprzecznego z prawem wspólnotowym, pewność prawa wymaga jednak, aby przepis ten został zmieniony.

(por. pkt 70)

2.     Uchybia zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy przepisów art. 18 WE, 39 WE, 43 WE i 49WE, art. 28, 31 i 36 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), jak również art. 4 dyrektywy 92/96 w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do bezpośrednich ubezpieczeń na życie, zmieniającej dyrektywę 79/267 i dyrektywę 90/619 (trzecią dyrektywę dotyczącą ubezpieczeń na życie), który po zmianie podstawy prawnej stał się art. 5 ust. 1 dyrektywy 2002/83 dotyczącej ubezpieczeń na życie, państwo członkowskie, które: