Opinia rzecznika generalnego Sharpston przedstawiona w dniu 3 maja 2007 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Rebublice Włoskiej. - Sprawa C-388/05., sygn. C-388/05

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

ELEANOR SHARPSTON

przedstawiona w dniu 3 maja 2007 r.(1)

Sprawa C‑388/05

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Republice Włoskiej

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa - Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory - Obowiązek unikania zanieczyszczenia lub pogorszenia warunków naturalnych siedlisk lub jakichkolwiek zakłóceń wpływających na ptactwo na podstawie art. 4 ust. 4 dyrektywy Rady 79/409/EWG - Obowiązek unikania pogorszenia albo niepokojenia na podstawie art. 6 ust. 2 dyrektywy Rady 92/43/EWG - Stosowanie w czasie art. 6 ust. 3 i 4 dyrektywy Rady 92/43/EWG - Obowiązek przeprowadzenia oceny ex ante - Valloni e steppe pedegarganiche - Park Narodowy Gargano

1.        W niniejszej sprawie Komisja wnosi do Trybunału o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, że przez zaniechanie odpowiednich działań w celu uniknięcia w obszarze specjalnej ochrony (zwanym dalej: „OSO”) „Valloni e steppe pedegarganiche” pogorszenia warunków siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków, Republika Włoska naruszyła zobowiązania, które ciążą na niej na mocy art. 4 ust. 4 dyrektywy 79/409(2) (zwanej dalej: „dyrektywą ptasią”) i art. 6 ust. 2-4 oraz art. 7 dyrektywy 92/43(3) (zwanej dalej: „dyrektywą siedliskową”). W związku z tym powstaje kwestia związku między wskazanymi przepisami tych dwóch dyrektyw.

 Odpowiednie regulacje prawa wspólnotowego

 Dyrektywa ptasia

2.        Artykuł 1 dyrektywy ptasiej stanowi, że niniejsza dyrektywa „odnosi się do ochrony wszystkich gatunków ptactwa występujących naturalnie w stanie dzikim […]. Obejmuje ona ochronę, gospodarowanie oraz kontrolę tych gatunków […]”. Artykuł 2 zobowiązuje państwa członkowskie do „podjęcia wszelkich niezbędnych środków w celu zachowania populacji gatunków określonych w art. 1 na poziomie, który odpowiada w szczególności wymogom ekologicznym, naukowym i kulturowym, mając na uwadze wymogi ekonomiczne i rekreacyjne, lub w celu dostosowania populacji tych gatunków do tego poziomu”.