Wyrok Trybunału - 17 czerwca 2010 r. - Komisja przeciwko Portugalii - Sprawa C-105/08

WYROK TRYBUNAŁU (pierwsza izba)

z dnia 17 czerwca 2010 r.(*)

„Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Swobodne świadczenie usług i swobodny przepływ kapitału - Artykuły 49 WE i 56 WE oraz art. 36 i 40 porozumienia EOG - Podatki bezpośrednie - Opodatkowanie pobieranych odsetek - Niekorzystne traktowanie nierezydentów - Ciężar dowodu”

W sprawie C‑105/08

mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 226 WE, uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, wniesioną w dniu 6 marca 2008 r.,

Komisja Europejska, reprezentowana przez R. Lyala oraz M. Afonso, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu

strona skarżąca,

przeciwko

Republice Portugalskiej, reprezentowanej przez L. Ineza Fernandesa oraz J. Menezesa Leităę oraz przez C. Guerrę Santos, działających w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

popieranej przez:

Republikę Litewską, reprezentowaną przez D. Kriaučiūnasa oraz V. Kazlauskaitė-Švenčionienė, działających w charakterze pełnomocników,

interwenient,

TRYBUNAŁ (pierwsza izba),

w składzie: A. Tizzano, prezes izby, A. Borg Barthet, M. Ilešič, J.‑J. Kasel (sprawozdawca) i M. Berger, sędziowie,

rzecznik generalny: J. Kokott,

sekretarz: M. Ferreira, główny administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 11 lutego 2010 r.,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 25 marca 2010 r.,

wydaje następujący

Wyrok

        W swej skardze Komisja Wspólnot Europejskich zwraca się do Trybunału o stwierdzenie, że poprzez opodatkowanie odsetek płaconych na rzecz instytucji finansowych niebędących rezydentami w sposób wyższy niż odsetek płaconych na rzecz instytucji finansowych mających siedzibę na terytorium Portugalii, Republika Portugalska ogranicza swobodne świadczenie usług kredytu hipotecznego i innych rodzajów kredytu przez instytucje finansowe będące rezydentami innych państw członkowskich i państw będących stronami porozumieniu w sprawie utworzenia Europejskiego Obszaru Gospodarczego z dnia 2 maja 1992 r. (Dz.U. 1994 L 1, s. 3, zwanego dalej „porozumieniem EOG”), przez co uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 49 i 56 WE oraz art. 36 i 40 porozumienia EOG.