Wyrok Trybunału - 16 lutego 2012 r. - Van Laarhoven - Sprawa C-594/10

WYROK TRYBUNAŁU (trzecia izba)

z dnia 16 lutego 2012 r.(*)

Szósta dyrektywa VAT - Prawo do odliczenia podatku naliczonego -Ograniczenie - Korzystanie z ruchomości stanowiących część aktywów przedsiębiorstwa dla prywatnych potrzeb podatnika - Traktowanie pod względem podatkowym prywatnego korzystania z przedmiotu należącego do majątku przedsiębiorstwa

W sprawie C‑594/10

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) postanowieniem z dnia 29 października 2010 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 17 grudnia 2010 r., w postępowaniu

T. G. van Laarhoven

przeciwko

Staatssecretaris van Financiën,

TRYBUNAŁ (trzecia izba),

w składzie: K. Lenaerts, prezes izby, J. Malenovský, R. Silva de Lapuerta (sprawozdawca), E. Juhász i D. Šváby, sędziowie,

rzecznik generalny: J. Kokott,

sekretarz: M. Ferreira, administrator,

uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 10 listopada 2011 r.,

rozważywszy uwagi przedstawione:

-        przez T. G. van Laarhoven,

-        w imieniu rządu niderlandzkiego przez C. Wissels oraz M. Bulterman, działające w charakterze pełnomocników,

-        w imieniu rządu Zjednoczonego Królestwa przez C. Murrell, działającą w charakterze pełnomocnika,

-        w imieniu Komisji Europejskiej przez L. Lozano Palacios oraz W. Roelsa, działających w charakterze pełnomocników,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 8 grudnia 2011 r.,

wydaje następujący

Wyrok

        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 17 ust. 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1), zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r. (Dz.U. L 102, s. 18) (zwanej dalej „szóstą dyrektywą”).