Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 11 grudnia 2014 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Hiszpanii. - Sprawa C-678/11., sygn. C-678/11

WYROK TRYBUNAŁU (piąta izba)

z dnia 11 grudnia 2014 r.(*)

Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuł 56 TFUE i art. 36 porozumienia EOG - Usługi oferowane w Hiszpanii przez fundusze emerytalne i towarzystwa ubezpieczeniowe mające siedzibę w innym państwie członkowskim - Pracownicze programy emerytalne - Obowiązek wyznaczenia przedstawiciela podatkowego zamieszkałego lub mającego siedzibę w Hiszpanii - Charakter ograniczenia - Względy uzasadniające - Skuteczność kontroli podatkowych i zwalczania unikania opodatkowania - Proporcjonalność

W sprawie C‑678/11

mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie, na podstawie art. 258 TFUE, uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, wniesioną w dniu 22 grudnia 2011 r.,

Komisja Europejska, reprezentowana przez F. Jimena Fernándeza i W. Roelsa, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu,

strona skarżąca,

przeciwko

Królestwu Hiszpanii, reprezentowanemu przez A. Rubia Gonzáleza, działającego w charakterze pełnomocnika,

strona pozwana,

popieranemu przez:

Republikę Francuską, reprezentowaną przez G. de Bergues’a, D. Colasa i J.S. Pilczera, działających w charakterze pełnomocników,

interwenient,

TRYBUNAŁ (piąta izba),

w składzie: T. von Danwitz, prezes izby, C. Vajda (sprawozdawca), A. Rosas, E. Juhász i D. Šváby, sędziowie,

rzecznik generalny: J. Kokott,

sekretarz: M. Ferreira, główny administrator,

uwzględniając pisemny etap postępowania i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 12 czerwca 2014 r.,

podjąwszy, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, decyzję o rozstrzygnięciu sprawy bez opinii,

wydaje następujący

Wyrok

        Komisja wnosi w skardze do Trybunału o stwierdzenie, że poprzez przyjęcie i utrzymanie w mocy przepisów zawartych w art. 46 lit. c) Real Decreto Legislativo 1/2002, por el que se aprueba el texto refundido de la Ley de Regulación de los Planes y Fondos de Pensiones (królewskiego dekretu z mocą ustawy 1/2002 zatwierdzającego tekst skonsolidowany ustawy regulującej systemy i fundusze emerytalne) z dnia 29 listopada 2002 r. (BOE nr 298 z dnia 13 grudnia 2002 r., s. 43361, zwanego dalej „ustawą regulującą systemy i fundusze emerytalne”), w art. 86 Real Decreto Legislativo 6/2004, por el que se aprueba el texto refundido de la Ley de ordenación y supervisión de los seguros privados (królewskiego dekretu z mocą ustawy 6/2004 zatwierdzającego tekst skonsolidowany ustawy o organizacji i nadzorze ubezpieczeń prywatnych) z dnia 29 października 2004 r. (BOE nr 267 z dnia 5 listopada 2004 r., s. 36602, zwanego dalej „ustawą o organizacji i nadzorze ubezpieczeń prywatnych”), w art. 10 Real Decreto Legislativo 5/2004 por el que se aprueba el texto refundido de la ley del Impuesto sobre la renta de los no residentes (królewskiego dekretu z mocą ustawy 5/2004 zatwierdzającego tekst skonsolidowany ustawy o podatku dochodowym od osób niebędących rezydentami) z dnia 5 marca 2004 r. (BOE nr 62 z dnia 12 marca 2004 r., s. 11176), zmienionym Ley 36/2006 o działaniach na rzecz zapobiegania przestępstwom skarbowym) z dnia 29 listopada 2006 r. (BOE nr 286 z dnia 30 listopada 2006 r., s. 42087, zwanym dalej „ustawą o podatku dochodowym od osób niebędących rezydentami”) oraz w art. 47 Ley 58/2003, General Tributaria (ustawy nr 58/2003 - ordynacja podatkowa) z dnia 17 grudnia 2003 r. (BOE nr 302 z dnia 18 grudnia 2003, s. 44987, zwanej dalej „ordynacją podatkową”), zgodnie z którymi między innymi fundusze emerytalne mające siedzibę w innych niż Królestwo Hiszpanii państwach członkowskich i oferujące pracownicze systemy emerytalne w tym państwie członkowskim, jak również towarzystwa ubezpieczeniowe działające w Hiszpanii na zasadzie swobody świadczenia usług, są zobowiązane do wyznaczenia przedstawiciela podatkowego zamieszkałego lub mającego siedzibę w Hiszpanii, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy art. 56 TFUE i art. 36 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r. (Dz.U. 1994, L 1, s. 3, zwanego dalej „porozumieniem EOG”).