Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 13 maja 2015 r. - Andrés Rabal Caas przeciwko Nexea Gestión Documental SA i Fondo de Garantía Salarial. - Sprawa C-392/13., sygn. C-392/13

WYROK TRYBUNAŁU (piąta izba)

z dnia 13 maja 2015 r.(*)

Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Zwolnienia grupowe -Dyrektywa 98/59/WE - Pojęcie „zakładu”- Zasady obliczania liczby zwalnianych pracowników

W sprawie C‑392/13

mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Juzgado de lo Social n° 33 de Barcelona (Hiszpania) postanowieniem z dnia 9 lipca 2013 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 9 lipca 2013 r., w postępowaniu

Andrés Rabal Cańas

przeciwko

Nexea Gestión Documental SA,

Fondo de Garantía Salarial,

TRYBUNAŁ (piąta izba),

w składzie: T. von Danwitz, prezes izby, C. Vajda, A. Rosas, E. Juhász (sprawozdawca), i D. Šváby, sędziowie,

rzecznik generalny: N. Wahl,

sekretarz: I. Illéssy, administrator,

uwzględniając pisemny etap postępowania i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 20 listopada 2014 r.,

rozważywszy uwagi przedstawione:

-        w imieniu rządu hiszpańskiego przez M. J. García-Valdecasas Dorrego, działającą w charakterze pełnomocnika,

-        w imieniu rządu węgierskiego przez M. Fehéra oraz  K. Szíjjártó, działających w charakterze pełnomocników,

-        w imieniu Komisji Europejskiej przez. J. Enegrena oraz R. Vidala Puiga oraz przez J. Samnaddę, działających w charakterze pełnomocników,

po zapoznaniu się z opinią rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 5 lutego 2015 r.,

wydaje następujący

Wyrok

1        Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni przepisów dyrektywy Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. L 225, s. 16).

        Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy A. Rabalem Cańasem a Nexea Gestión Documental SA (zwaną dalej „Nexeą”) i Fondo de Garantía Salarial w przedmiocie zwolnienia A. Rabala Cańasa, które uważa on za niezgodne z przepisami tejże dyrektywy.