Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 23.01.2003, sygn. PD-3-410/3412/02, Urząd Skarbowy Kraków-Podgórze, sygn. PD-3-410/3412/02

W odpowiedzi na Pana wniosek z dn. 08.10.2002 r. (wpływ do tut. Urzędu 21.10.2002 r.) Urząd Skarbowy Kraków-Podgórze uprzejmie informuje, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym ód osób fizycznych za osobę podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu uznaje się osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski lub której pobyt w Polsce przekracza 183 dni w danym roku podatkowym (w brzmieniu obowiązującym w 2002 r.). Z dniem 01.01.2003 r. art. 3 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. otrzymał brzmienie: "Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia żródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy)". W umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej między Rządami: Polski i Stanów Zjednoczonych Ameryki zostało zdefiniowane pojęcie osoby mającej miejsce zamieszkani na terytorium Polski (art. 3 ust. 7). Jest to jakakolwiek osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania. Zgodnie natomiast z art. 4 ww. konwencji, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to będzie ona uważana za mającą zamieszkanie w tym umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Stały charakter danego miejsca zamieszkania oznacza, że tutaj znajduje się centrum życiowe Podatnika. Centrum życiowe Podatnika to miejsce, które Podatnik urządził i zastrzegł w celu trwałego użytkowania (stałe ognisko domowe). Istotne dla stałego miejsca zamieszkania jest, czy przebywanie danej osoby ma cechy stałości i ciągłości.