Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 21.04.2004, sygn. PBB/423-239/04, Izba Skarbowa w Katowicach, sygn. PBB/423-239/04

Zgodnie z art. 152 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego. Jednocześnie wyżej powołana ustawa stanowi, że pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę (art. 2 Kodeksu pracy). Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie tylko nie nadała pojęciu "pracownik" znaczenia odmiennego od powszechnego, ale wprost odsyła w tym zakresie do "odrębnych przepisów", którymi są przepisy Kodeksu pracy. Jeżeli zatem urlop, co wynika z powołanego wcześniej art. 152 Kodeksu pracy, przysługuje pracownikowi to znaczy, że przysługuje on osobie zatrudnionej na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Prawo do urlopu nie przysługuje więc osobie, która nie może być uznana za pracownika.