Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 12.08.2005, sygn. 1401/PD-4230Z-50/05/ZO, Izba Skarbowa w Warszawie, sygn. 1401/PD-4230Z-50/05/ZO

Wątpliwości Spółki dotyczą momentu odniesienia w koszty uzyskania przychodów kwoty zapłaconego przez Spółkę "z góry" wynagrodzenia za cały okres obowiązywania umowy użytkowania gruntu.

DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 14.06.2005 r. "I" Sp. z o.o. na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 03.06.2005 r. Nr 1472/ROP1/423/116-125/05/AW

orzeka

• odmówić zmiany postanowienia Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 03.06.2005 r. Nr 1472/ROP1/423/116-125/05/AW w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w części dotyczącej uznania stanowiska Podatnika przedstawionego we wniosku z dnia 13.04.2005 r. za nieprawidłowe,
• dokonać zmiany w/w postanowienia w części dotyczącej określenia momentu zaliczenia wynagrodzenia z tytułu użytkowania gruntu w koszty uzyskania przychodów.

Uzasadnienie

Spółka z o.o. "I" zwróciła się wnioskiem z dnia 13.04.2005 r. do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie o udzielenie interpretacji w trybie art. 14a/ Ordynacji podatkowej. Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Podatnik zawarł umowę użytkowania gruntu na okres 16 lat. Na tym gruncie zostało wybudowane centrum handlowe, które jest dzierżawione także na okres 16 lat. Z tytułu użytkowania gruntu Spółka zapłaciła "z góry" w pierwszym roku działalności (w dwóch ratach) zryczałtowane wynagrodzenie za cały okres 16 lat. Z tytułu umowy dzierżawy obiektu Spółka otrzymuje czynsz dzierżawny, który stanowi równowartość w PLN kwoty wyrażonej w EURO i jest płatny kwartalnie w terminach i kwotach określonych w umowie za cały okres obowiązywania umowy. Spółka nie uzyskuje przychodów z innych źródeł. Podatnik uważa, że co do zasady wynagrodzenie poniesione z tytułu użytkowania gruntu stanowi koszt uzyskania przychodów, gdyż jest immanentnie związany z działalnością operacyjną Spółki, tzn. z wydzierżawianiem obiektów handlowych, z której uzyskuje przychody. Wątpliwości dotyczą jedynie momentu odniesienia w koszty uzyskania przychodów kwoty zapłaconego przez Spółkę "z góry" wynagrodzenia za cały okres obowiązywania umowy użytkowania gruntu. Możliwości są dwie - albo wydatek ten jest rozliczany w koszty uzyskania przychodów jednorazowo w momencie zapłaty albo w czasie przez cały okres użytkowania gruntu. Zdaniem Podatnika wynagrodzenie to należy rozliczyć jednorazowo w roku podatkowym w dacie jego poniesienia. Wynika to stąd, że art. 15 ust. 4 ustawy ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy mamy do czynienia z kosztem odnoszącym się do przychodów roku (jednego roku) podatkowego innego niż ten, w którym koszty zostały poniesione. Nie dotyczy to natomiast sytuacji, gdy zostaje poniesiony koszt związany z przychodami różnych lat. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje możliwości rozliczania kosztów w czasie (wyjątkiem są odpisy amortyzacyjne). Nie istnieje także podstawa prawna do statystycznego rozdzielania kosztu na poszczególne lata. Wprawdzie praktyka księgowa w zakresie omawianej kwestii skłania raczej do tzw. "współmiernego" rozłożenia kosztu w czasie obowiązywania umowy, jednakże szereg orzeczeń NSA, jak również liczne interpretacje Ministerstwa Finansów wskazują, że przepisy dotyczące rachunkowości nie mają charakteru podatkotwórczego i nie mogą być stosowane dla celów podatkowych - chyba że przepis szczególny na to wyraźnie pozwala. Konsekwentnie, zdaniem Spółki możliwość rozliczenia międzyokresowego kosztów dla celów podatkowych nie znajduje także podstawy prawnej.