Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 12.09.2006, sygn. PP I 443/871/06/AK, Izba Skarbowa we Wrocławiu, sygn. PP I 443/871/06/AK

Możliwość skorygowania ujętych w deklaracji VAT-7 wartości sprzedaży krajowej oraz kwoty należnego 22% podatku od towarów i usług, naliczonego z powodu braku potwierdzenia odbioru towaru przez belgijskiego nabywcę oraz zakwalifikowanie przedmiotowej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej 0% stawką podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy towar dostarczony został przez spedytora zagranicznemu kontrahentowi, ale dostawca nie posiada potwierdzenia jego odbioru wymaganego przepisami ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującymi przed dniem 1 czerwca 2005 r.

D E C Y Z J ANa podstawie art. 14b § 2 oraz § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 30.06.2006 r. na postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z dnia 20.06.2006 r. Nr PP II 443/1/181/332/06 wydanego dla XYZ S.A. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dotyczącej możliwości skorygowania ujętych w deklaracji VAT-7 wartości sprzedaży krajowej oraz kwoty należnego 22% podatku od towarów i usług, naliczonego z powodu braku potwierdzenia odbioru towaru przez belgijskiego nabywcę oraz zakwalifikowania przedmiotowej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej 0% stawką podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy towar dostarczony został przez spedytora zagranicznemu kontrahentowi, ale dostawca nie posiada potwierdzenia jego odbioru wymaganego przepisami ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującymi przed dniem 1 czerwca 2005 r.Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zmienia przedmiotowe postanowienie i uznaje stanowisko podatnika za prawidłowe.U Z A S A D N I E N I EW dniu 13 kwietnia 2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Spółka uzupełniła wniosek pismem Nr NK/1926/2006 z dnia 11 maja 2006 r. Z treści złożonego wniosku wynikało, iż Podatnik dnia 16 lipca 2004 r. wystawił fakturę WDT, dokumentującą sprzedaż towarów dla kontrahenta z Belgii, posiadającego właściwy i ważny numer NIP UE. Jak wyjaśniła Spółka, transakcja dotyczyła sprzedaży niewielkiej ilości towarów, tzw. drobnicy (wartość faktury: 593,08 EUR, kwota odprowadzonego 22% podatku od towarów i usług: 474,22 zł). Przewóz towarów zlecony został polskiemu spedytorowi, który potwierdził dostarczenie towaru na terytorium Belgii. Ponadto Spółka zaznacza, iż mimo kilkakrotnego wysyłania stosownych dokumentów, do dnia sporządzenia wniosku, nie otrzymała potwierdzenia odbioru towarów przez belgijskiego kontrahenta, który jednocześnie uregulował należność wynikającą z faktury dokumentującej dokonanie przedmiotowej transakcji. Spółka wyjaśnia także, iż posiada dokumentację handlową dotyczącą ww. dostawy, przy czym zaznacza, iż przed złożeniem deklaracji VAT-7 za lipiec 2004 r. nie posiadała kompletu potwierdzeń wymaganych treścią art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług, uprawniających do zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku dla przedmiotowej transakcji, w związku z czym ujęła przedmiotową transakcję w deklaracji VAT-7, zaksięgowaną w lipcu 2004 r. w ewidencji VAT, jako sprzedaż krajową z 22% stawką podatku od towarów i usług.Spółka stoi na stanowisku, iż ma prawo dokonać korekty sprzedaży krajowej i należnego 22% podatku od towarów i usług wykazanych w deklaracji VAT -7 składanej za lipiec 2004 r. oraz uważa, że ma prawo uznać przedmiotową transakcję jako potwierdzoną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną preferencyjną 0% stawką podatku od towarów i usług, ponieważ dostawa towaru faktycznie miała miejsce, a wolą ustawodawcy wyrażoną w zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 21 kwietnia 2005 r. był, według Spółki, brak konieczności posiadania przez dostawcę dokumentu potwierdzenia odbioru towaru przez jego nabywcę.W oparciu o stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu, Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego, postanowieniem z dnia 30.06.2006 r. (nr PP II /443/1/181/332/06) stwierdził, że stanowisko prezentowane przez Podatnika jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia powołano przepisy: art. 13 ust. 1 ustawy o PTU, który stanowi co rozumie się przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, art. 42 ustawy - dotyczące prawa podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki w wysokości 0% oraz przepisy ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2005 r. Nr 90, poz,. 756), w których ustawodawca dokonał zmian w ustawie o podatku od towarów i usług, poprzez uchylenie w treści art. 42 ust. 3 punktu Nr 4, nakładającego na dostawcę, celem możliwości zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, obowiązek posiadania dokumentu potwierdzającego przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i wprowadził ten wymóg do art. 42 ust. 11 ustawy.Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, iż zgodnie z przepisem art. 9 ww. ustawy, ustawa ta wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 2005 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 20 pkt 22 lit. a oraz lit. b w zakresie dotyczącym ust. 3a pkt 6 pkt 39 oraz art. 2, 4 i 5, które wchodzą w życie po upływie 90 dni od dnia ogłoszenia.Powyższe co zostało wyjaśnione w zaskarżonym postanowieniu oznacza, iż przepis art. 42 wszedł w życie z dniem 1 czerwca 2005 r. i od tego dnia stał się przepisem obowiązującym. Na powyższe postanowienie podatnik złożył zażalenie, w którym zarzucił organowiI instancji, iż nie dokonał on w przedmiotowej sprawie, całościowej oceny dokumentów posiadanych przez Spółkę załączonych do złożonego wniosku z dnia 10 kwietnia 2006 r. wniosku, z których jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem wewnątrz wspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.Na poparcie swojego stanowiska, Podatnik powołał postanowienia udzielone przez inne organy skarbowe.Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu, dokonując oceny udzielonej przez Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego interpretacji stwierdził, że interpretacja udzielona przez organ pierwszej instancji jest błędna. W tej sytuacji konieczne jest uchylenie na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Podstawę niniejszego rozstrzygnięcia stanowią przepisy art. 14a-14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r.) wprowadzone ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1808). Przepisy te modyfikują w sposób istotny zasady udzielania przez organy podatkowe interpretacji (w miejsce wcześniejszych informacji) w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnych sprawach podatników.Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa podatnik zobowiązany jest to wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie we wniosku o interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.Przede wszystkim zwrócić należy uwagę, że interpretacja udzielona przez organ podatkowy I instancji, jak również ocena jej poprawności dokonana niniejszym rozstrzygnięciem dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.W świetle będącego przedmiotem oceny stanu faktycznego w powiązaniu z mającymi zastosowanie w sprawie przepisami prawa, stwierdzić należy, iż wydana interpretacja jest nie prawidłowa.W niniejszej sprawie kwestią sporną było ustalenie, czy prawidłowe jest skorygowanie sprzedaży krajowej w deklaracji VAT-7 oraz skorygowanie 22% podatku VAT naliczonego z tytułu braku potwierdzenia odbioru towaru oraz zakwalifikowanie dostawy jako WDT w sytuacji, w której towar został doręczony przez firmę spedycyjną kontrahentowi zagranicznemu a firma nie posiada potwierdzenia odbioru towaru wymaganego przepisami zmiany ustawy o podatku od towarów i usług.Podstawę niniejszego rozstrzygnięcia stanowić będą przepisy art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Należy przy tym zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie, pytanie podatnika dotyczy transakcji zawartej przed dniem 1 czerwca 2005 r. Powyższe, wobec faktu, iż przepisy art. 42 ustawy o PTU uległy zmianie, ma znaczenie, bowiem warunki przy wewnątrzwspólnotowej dostawie uprawniające podatnika do zastosowania stawki w wysokości 0% uległy zmianie. I tak zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o PTU obowiązującej do 31 maja 2005 r. wewnątrzwspólnotową dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że: 1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W myśl art. 42 ust. 3 i 4 powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: 1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),2. kopia faktury dostawy,3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,4. dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. Zgodnie z ust. 11 cyt. artykułu w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3 -5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności: 1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania. Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 12 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju. Przy czym, otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów (art. 42 ust. 13 ustawy).Z powołanych przepisów wynika, że dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 są podstawowymi dowodami wykonania dostaw wewnątrzwspólnotowych. Zatem będą one dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, jeżeli wynika z nich dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy. Dokumenty przewozowe, kopia faktury, specyfikacja towarów oraz potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę na terytorium kraju dostawy są kluczowymi dokumentami potwierdzającymi dostawę wewnątrzwspólnotową. Jeżeli wymienione dowody nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności: - korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie; - dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu; - dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania. Ewentualne braki dokumentacji określonej w art. 42 ust. 3, mogą być uzupełnione dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 11. Uprawnienie do zastosowania stawki 0% uzależnione jest od spełnienia warunku,o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, tj. od posiadania przez podatnika w swojej dokumentacji dowodów.W Dzienniku Ustaw z dnia 23 maja 2005 r. Nr 90 pod poz. 756 została opublikowana ustawa z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw W powołanej ustawie dokonano zmian w ustawie o podatku od towarów i usług, poprzez uchylenie w treści art. 42 ust. 3 punktu Nr 4, nakładającego na dostawcę, celem możliwości zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, obowiązek posiadania dokumentu potwierdzającego przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i wprowadzenie tego wymogu do art. 42 ust. 11 ustawy. W treści art. 1 pkt 16 wskazanej ustawy, stwierdzono bowiem, iż w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 oraz z 2005 r. Nr 14, poz. 113) wprowadza się następujące zmiany:w art. 42: a) w ust. 3: pkt 2 otrzymuje brzmienie:"2) kopia faktury,", w pkt 3 skreśla się przecinek i uchyla się pkt 4,b) w ust. 11 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:"4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.".Powyższe, jak zauważył organ podatkowy I instancji co do zasady prowadzi to stwierdzenia, iż skoro przedmiotowa regulacja weszła w życie z dniem 1 czerwca 2005 r., a ustawodawca nie przewidział przepisów przejściowych regulujących omawianą kwestię, oznacza to, iż dotyczy ona przypadków zaistniałych od tego dnia. Jednakże przepis art. 42 ust. 3 w brzmieniu obowiązującym po wprowadzeniu przytoczonych zmian odnosi się do dowodu potwierdzającego w istocie rzetelność transakcji. Zatem skoro zaistniała zmiana przepisy określającego zasady dowodzenia wykonania świadczenia to z chwilą wejścia jej w życie można uznać, że działa wstecz poprzez ustawowo określone procedury korygowania rozliczeń wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru. Powyższe przepisy są wiążące w stosunku do zdarzeń, które miały miejsce przed datą wejścia w życie zmienionego przepisu.Niemniej jednak przedstawiony przez stronę stan faktyczny wskazuje, iż podatnik miał prawo pomimo braku dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 4 ustawytj. dokumentu potwierdzającego przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do zastosowania stawki 0%, bowiem jak wynika z akt sprawy, Podatnik posiadał dokument przewozowy, który jednoznacznie wskazywał, że towar został dostarczony do kontrahenta w Belgii (tj. do miejsca wskazanego przez nabywcę w zamówieniu), a dokonana zapłata potwierdza otrzymanie tego towaru przez odbiorcę.Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zauważa, iż stan faktyczny przedstawiony we wniosku powinien być konkretny i wyczerpujący, a w sytuacji, kiedy poszczególne elementy stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę wzajemnie się wykluczają, opis stanu faktycznego jest nie jasny, organ podatkowy powinien wystąpić do wnioskodawcy o wyraźne określenie stanu faktycznego. W przypadku braku przedstawienia wyczerpującego stanu faktycznego sprawy, organ podatkowy winien wezwać wnoszącego wniosek do usunięcia braków formalnych. W przedmiotowej sprawie, organ podatkowy I instancji nie wezwał Strony do złożenia stosowych wyjaśnień, uznając stan faktyczny za niesporny.Należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje formy dokumentów, które mają potwierdzać dostawę towarów do kontrahenta unijnego. Niewątpliwie jednak mają one mieć rangę dowodów, których treść (nie forma) potwierdzają fakt dokonania dostawy. Muszą więc w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez nie dowodzoną. Zatem, podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne dokonanie transakcji. Zatem, jeżeli zgromadzone przez Wnioskującą dokumenty spełniają powyższe wymogi, to stanowią dowód w rozumieniu przepisów art. 42 ust. 3 przywoływanej ustawy, pozwalający na zastosowanie stawki podatku w wysokości 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Podkreślenia wymaga, iż posiadane przez Spółkę dowody powinny jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie do innego państwa członkowskiego. Skoro podmiot posiada takie dokumenty jak: kopię faktury, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, zlecenia dostawy firmie spedycyjnej, potwierdzenie dostawy przez firmę spedycyjną, potwierdzenie przez bank dokonania zapłaty, zamówienie klientaz których jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju - dokumenty te stanowią potwierdzenie wywozu towarów i będą one wystarczające dla zastosowania stawki 0% dla tej transakcji.Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należny, iż przy spełnieniu ww. warunków stanowisko podatnika jest prawidłowe. Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.