Interpretacja indywidualna z dnia 17.06.2011, sygn. IPPP2-443-332/11-4/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2-443-332/11-4/AK

Kontrahenci wystawiają faktury VAT w sposób nieprawidłowy, tzn. Wnioskodawca otrzymuje faktury VAT wystawione na jego rzecz, dokumentujące usługi, których nabywcą w rzeczywistości nie jest; faktury takie nie uprawniają Spółki do odliczenia podatku naliczonego z nich wynikającego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2011r. (data wpływu 15 marca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2011r. (data wpływu 27 maja 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 maja 2011r. (data wpływu 27 maja 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2-443-332/11-2/AK z dnia 18 maja 2011r. (data doręczenia 23 maja 2011r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (zwana dalej Spółką lub Podatnikiem.) emituje, wprowadza i sprzedaje bony (zwane dalej bonami), które uprawniają pracowników i zleceniobiorców (zwani dalej Pracownikami lub Beneficjentami) podmiotów nabywających przedmiotowe bony (zwani dalej Kontrahentami lub Pracodawcami) do otrzymania określonych świadczeń od podmiotów trzecich (zwani dalej Partnerami lub Wykonawcami.), takich jak: usługi fryzjerskie, kosmetyczne, spa, kursy nauki (do około 20 różnych usług). Bony pełnią funkcję znaku legitymacyjnego uprawniającego do otrzymania powołanych świadczeń, przy czym mogą one opiewać na określone kwoty pieniędzy, lecz jednocześnie mogą być ograniczone, co do świadczeń uzyskanych w zamian, na wybrane przez Kontrahenta, a nie na wszelkie objęte programem (zakresem usług Partnerów). Nie zawsze jest to pełen zakres świadczeń oferowanych w ramach programu bonów, lecz Kontrahent może wybrać, jaki zakres świadczeń objęty będzie bonami wydawanymi zatrudnionym przez niego Beneficjentom. Zawsze zatem występuje nominał pieniężny na bonie, lecz mogą to być różne wartości. Nie jest jednak możliwe wydanie reszty z bonu, choć można dopłacić różnicę do wartości świadczenia przekraczającego wartość realizowanego bonu. Sam znak bonu jest przy tym niewymienialny na inne tego rodzaju znaki. Na znaku bonu, poza wartością znajduje się nr seryjny i ewentualnie kod kreskowy. Na bonie może znajdować się lista usług (haseł), na jakie bon opiewa, która może mieć różną (krótszą lub dłuższą) formę, w zależności od zamówienia Kontrahenta. Mogą być również wypisane na bonie podmioty akceptujące dany bon, jak też określenie zasięgu terytorialnego, w którym może być one zrealizowany. Przedmiotowe bony posiadają datę ważności i Spółka liczy się z sytuacją, iż pewna ich część pozostaje nie wykorzystana przed upływem tego terminu. Co do zasady bony są używane na okaziciela, choć nie wyklucza się wydawania również bonów imiennych. Bony służą do jednorazowego użytku. Nominał na bonie nie odpowiada cenie uiszczanej Partnerom, ani też cenie uiszczanej Spółce przez Klientów. Stanowi on tylko maksymalną wartość usług nabywanych przez Pracowników od Partnerów. Spółka bowiem może zarabiać na sprzedaży bonów poniżej ich wartości nominalnej i na tym, że finansowanie usług przez Spółkę (zapłata Partnerom) jest albo niższa od ceny sprzedaży Pracodawcom, albo co najwyżej (jako cena brutto) równa tej cenie. Przykładowo, jeżeli bon ma wartość nominalną 100 zł, to Spółka może go sprzedawać za 90 zł, a cena brutto uiszczana Partnerowi za realizację tego bonu (po udzielonym przez niego zatem rabacie), równa może być 90 zł, ale może być też mniejsza, np. 70 zł. Niemniej Spółka nie pobiera od kontrahentów żadnych dodatkowych opłat ponad wartość bonu. Innymi słowy sprzedaż na rzecz Kontrahentów nigdy nie przekracza wartości bonu i nie występują ze strony Podatnika żadne dodatkowe świadczenia ponad wartość wynikającą z łącznej wartości przekazanych na rzecz danego Kontrahenta bonów. Dlatego też Spółka sprzedaż bonów na rzecz kontrahentów dokumentuje wyłącznie notą obciążeniową opiewającą na cenę uiszczaną przez Kontrahenta, nie wystawiając przy tym żadnej faktury VAT, gdyż również nie świadczy na ich rzecz (albo za ich pośrednictwem na rzecz Beneficjentów), żadnych świadczeń nieobjętych wartością nominalną bonu . Z drugiej strony Partnerzy wystawiają faktury na Spółkę po wykonaniu świadczeń na rzecz Beneficjentów. Niektórzy Partnerzy wystawiają jednak wyłącznie noty obciążeniowe, a paragony fiskalne wydają Pracownikom za wykonane świadczenie. Jednocześnie Spółka umówiona jest z niektórymi Partnerami, iż odbiera od nich bony wykorzystane w ich przedsiębiorstwach (jako dowód wykonania usługi na rzecz Beneficjentów) i są one wówczas Spółce fizycznie zwracane. Podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez Partnerów Spółka odlicza od swojego podatku naliczonego. Dotyczy to wszystkich Partnerów, którzy wystawiają Spółce faktury VAT, niezależnie od tego, czy fizycznie przekazują Podatnikowi zrealizowane u Nich bony, czy też nie. Na gruncie opisanego stanu faktycznego, w momencie kiedy przedmiotowa transakcja była wyłącznie na etapie planowania, a stan ten miał charakter wyłącznie zdarzenia przyszłego w rozumieniu art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając z upoważnienia Ministra Finansów wydał Interpretację indywidualną z dnia 22 października 2010r. (znak: IPPP2-443-471/10-7/KG), w której uznał, że: w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży bonów - jest prawidłowe, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe. Przedmiotowa okoliczność jest o tyle istotna, gdyż we wskazanej interpretacji poza uznaniem sprzedaży bonów za niepodlegającą opodatkowaniu, zawarto następujące sformułowanie, wskazujące na wykonywanie przez Podatnika w tym stanie faktycznym, czynności podlegającej opodatkowaniu VAT: Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz w oparciu o powołane przepisy należy uznać, że świadczona przez Wnioskodawcę usługa pośrednictwa w sprzedaży towarów i usług, których realizacja jest możliwa w placówkach Partnerów, stanowi odpłatne świadczenie usług, za które Spółka otrzymuje wynagrodzenie, którego podstawą jest kwota wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy, będącego marżą. Zatem ta kwota pomniejszona o kwotę podatku należnego będzie stanowić podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy. Sformułowanie to oznacza, zdaniem Spółki, iż w opinii Ministra Finansów Podatnik wykonuje właśnie czynność podlegającą opodatkowaniu na rzecz Partnerów, w pośredniczeniu usług których ma wg powołanej interpretacji uczestniczyć. Patrząc bowiem z drugiej strony przedmiotowej transakcji, czyli na sprzedaż bonów na rzecz Kontrahentów, Spółce nie przysługuje z tego tytułu żadne wynagrodzenie prowizyjne, gdyż nie sprzedaje bonów powyżej ich wartości nominalnej. Całość bowiem sprzedaży objęta jest wartością bonów i uzyskiwana od Kontrahentów cena nigdy nie jest większa od tej wartości. Jak wskazano w przytoczonym wyżej przykładzie, jeżeli bon ma wartość nominalną 100 zł, to Spółka może go sprzedawać za 90zł, a cena brutto uiszczana Partnerowi za realizację tego bonu (po udzielonym przez niego zatem rabacie), równa może być 90 zł, ale może być też mniejsza, np. 70 zł. Takie sytuacje występią obecnie w zaistniałym stanie faktycznym. Nie występują natomiast sytuacje, w których Spółka płaciłaby Partnerom powyżej wartości nominalnej bonów u nich zrealizowanych, jak również nie sprzedaje ona tych bonów powyżej wskazanej wartości. W związku jednak z treścią powołanej interpretacji Podatnik będzie wystawiać faktury VAT, w których kwota prowizji, czyli np. 20 zł przy sprzedaży bonu za 90 i zakupie usług od Partnera za 70zł (jak ww. przykładzie), stanowi wartość brutto faktury wystawionej z tytułu prowizji.