Interpretacja indywidualna z dnia 20.06.2014, sygn. IPPB5/423-329/14-2/AS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB5/423-329/14-2/AS

Czy wynagrodzenie poniesione przez Spółkę na rzecz kancelarii prawnej będzie mogło być zaliczone przez Podatnika w całości do kosztów uzyskania przychodów w momencie jego poniesienia, czyli w 2012 r.?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2014 r. (data wpływu 3 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów Podatnika wydatku poniesionego przez Spółkę w 2012 r. na rzecz kancelarii z tytułu zawartej umowy o świadczenie usług doradztwa prawnego  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości ujęcia w kosztach uzyskania przychodów Podatnika wydatku poniesionego przez Spółkę w 2012 r. na rzecz kancelarii z tytułu zawartej umowy o świadczenie usług doradztwa prawnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca Spółka prawa niemieckiego A GmbH, zarejestrowana w Polsce do celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej jako Podatnik)jest wspólnikiem w niemieckiej spółce komandytowej B., która z kolei jest komandytariuszem w polskiej spółce komandytowej C Spółka komandytowa (dalej jako Spółka).

Przedmiotem działalności Spółki jest budowa oraz komercjalizacja galerii handlowych. Przedsięwzięcia tego typu znajdują swoje uzasadnienie biznesowe tylko w przypadku, gdy na danym rynku lokalnym istnieje popyt na powierzchnie komercyjne, a rynek jest na tyle chłonny by inwestycja w postaci galerii handlowej mogła zwrócić się inwestorowi w określonym terminie. Podstawowym przychodem generowanym z tego typu inwestycji jest czynsz płacony przez najemców. Praktyką rynkową jest negocjowanie i zawieranie umów najmu jeszcze przed rozpoczęciem budowy obiektu handlowego. Wynika to m.in. z tego, że instytucje finansowe uzależniają udzielenie finansowania na realizację inwestycji od określonego procentu komercjalizacji obiektu, tj. jego wynajęcia.