Interpretacja indywidualna z dnia 22.04.2016, sygn. IBPB-1-1/4510-55/16/DW, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB-1-1/4510-55/16/DW

w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu pełnej kwoty wierzytelności faktoringowej, w przypadku jej zbycia

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 25 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu pełnej kwoty wierzytelności faktoringowej, w przypadku jej zbycia:

• za cenę wyższą lub równą cenie jej nabycia jest prawidłowe,
• za cenę niższą od ceny jej nabycia jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu pełnej kwoty wierzytelności faktoringowej, w przypadku jej zbycia.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką zajmującą się świadczeniem usług faktoringowych. W ramach swoich usług spółka oferuje microfaktoring, faktoring niepełny i faktoring pełny. Wnioskodawca podpisał umowę z kontrahentem A na wykup jego wierzytelności (finansowanie) względem kontrahenta B w ramach faktoringu niepełnego. Faktoring niepełny to finansowanie faktur Faktoranta (Dostawcy: dalej A) bez przejęcia ryzyka niewypłacalności odbiorców. Wnioskodawca zgodnie z umową wypłacił A 392.987,50 zł tytułem faktoringu (kwota trafiła na rozrachunek faktoringowy - nie została uznana wynikowo). Wnioskodawca wystawiał faktury na usługi faktoringu dla A do czasu spłaty należności przez B (na konto Wnioskodawcy albo na konto A). Po pewnym czasie spłaty zarówno faktur jak i kapitału ustały. W chwili wniesienia wniosku widnieje saldo wobec A: - faktury 71.462,50 zł, oraz wobec B: - faktoring 181.131 zł. Wnioskodawca podjął decyzję odnośnie sprzedaży obydwu wierzytelności w 2016 roku. Planowanie jest podpisanie umowy cesji. Cesja wierzytelności uregulowana została w przepisach art. 509-518 ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).Stosownie do przepisu art. 509 § 1 K.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.