Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 11.02.2020, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.105.2019.2.WS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.105.2019.2.WS

Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 9 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) jest:

  • nieprawidłowe w części uznania wydatków poniesionych na wynajem przestrzeni biurowej za koszty związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
  • prawidłowe w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony pismem z 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotowa działalność dotyczy tworzenia, ulepszania i modyfikacji programów komputerowych lub ich części, które według ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.2018.1191 t.j. ze zm., dalej zwanej ustawą o PAIPP) są utworami.

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, dalej zwana ustawą o PIT).

Wnioskodawca świadczy lub świadczył usługi na rzecz X.

Usługi na rzecz X obejmują: tworzenie oprogramowania w oparciu o wymagania X, doradztwo dla programistów zatrudnionych przez X, wspieranie procesu rozwoju oprogramowania X. W ramach prac, na podstawie umowy licencyjnej między Wnioskodawcą a X, Wnioskodawca jest zobowiązany do przekazania X wszystkich kodów źródłowych oprogramowania i jego aktualizacji, które tworzy w ramach obowiązków określonych powyżej. X przysługuje wyłączne i nieograniczone prawo użytkowania wszystkich kodów źródłowych oraz utworów i innych dokumentacji tworzonych i opracowywanych przez Wnioskodawcę. Prawo użytkowania nie jest ograniczone co do czasu, miejsca i treści i powinno dotyczyć wszystkich znanych i nieznanych rodzajów użycia. W szczególności obejmuje prawo do kopiowania, rozpowszechniania, wystawiania, prezentowania, wykonywania i demonstrowania, prawo do publicznego dostępu, prawo do nadawania i prawo do powielania w mediach audio i wideo. Przyznane prawa X może przypisać i/lub licencjonować podlicencjonobiorcom. X może według własnego uznania zmieniać lub rozszerzać, edytować lub przeprojektowywać kody źródłowe i inne wytworzone utwory.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00