Interpretacja indywidualna z dnia 20.10.2020, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.310.2020.2.KS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.310.2020.2.KS

brak uznania Sprzedającego nieruchomość zabudowaną za podatnika podatku VAT, naliczenie i odprowadzenia podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości zabudowanej, utrata prawa do zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2020 r. (data wpływu 6 lipca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 8 października 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 września 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku uznania Sprzedającego nieruchomość zabudowaną za podatnika podatku VAT jest nieprawidłowe
• naliczenia i odprowadzenia podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości zabudowanej jest prawidłowe,
• utraty prawa do zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Sprzedającego nieruchomość zabudowaną za podatnika podatku VAT, naliczenia i odprowadzenia podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości zabudowanej oraz utraty prawa do zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 8 października 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 23 września 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

() sp. z o. o. (dalej Spółka) udzieliła swemu prezesowi P. N. pożyczki na kwotę 600.000 zł (następnie zwiększoną) pierwotnie pod koniec 2015 r. w formie zwykłego dokumentu bez formy notarialnej, po czym już po następującym wtedy przelaniu kwoty pożyczki w ramach poprawki tego stanu rzeczy - gdyż dostrzeżono niezgodność z KSH - zawarto poprawiającą (wprowadzającą) tę pożyczkę umowę w formie aktu notarialnego zgodnie z Kodeksem spółek handlowych (chyba na początku kwietnia 2016 r.) i tym razem zamieszczono w niej też postanowienie przewidujące, że część pożyczonej kwoty będzie zwrócona przeniesieniem własności nieruchomości P. N. na Spółkę. Pierwotnie w umowie nie mogło być takiego zapisu, bo nieruchomość nie została jeszcze nawet nabyta w momencie przelewu () sp. z o. o. następnie rzeczywiście przejęła własność ww. nieruchomości obejmującej działkę z rozpoczętą budową domu jednorodzinnego (nabytej przez PN pod koniec 2015 r. na rynku za 450 tys. zł), nr księgi wieczystej (), w drodze kolejnego aktu notarialnego: umowy przeniesienia własności nieruchomości w celu zwolnienia się z części zobowiązania (datio in solutum - art. 453 Kodeksu cywilnego), jak to ujął notariusz po zapoznaniu się z okolicznościami. Stroną tej umowy czy też ugody (w sprawie spłaty długu), oprócz Spółki - Wnioskodawcy, był P. N. jako prezes Spółki, ówcześnie nie prowadzący żadnej działalności gospodarczej.