Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 kwietnia 2005 r., sygn. I SA/Wr 3165/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA - Henryka Łysikowska Sędziowie: Sędzia WSA - Dariusz Skupień Asesor WSA - Dagmara Dominik (sprawozdawca) Protokolant: Anna Szokalska - Kruś po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2005r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia jako bezprzedmiotowego postępowania wszczętego wnioskiem w sprawie restrukturyzacji zaległości w podatku od towarów i usług za lata 1998-1999 (z wyłączeniem lipca 1998 r.). oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...]nr [...]utrzymująca w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Z. Ś. z dnia [...]nr [...] umarzającą jako bezprzedmiotowe postępowanie wszczęte wnioskiem z dnia [...]w sprawie restrukturyzacji zaległości podatkowych, w części dotyczącej podatku od towarów i usług za lata 1998 - 1999 (z wyłączeniem lipca 1998r.).

W powołanej decyzji Urząd Skarbowy w Z. Ś. stwierdził, iż bezprzedmiotowym było postępowanie wszczęte wnioskiem Pana B. S. o restrukturyzację zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za lata 1998 - 1999 (z wyłączeniem lipca 1998r.), bowiem zaległości te nie były znane na dzień 30 czerwca 2002 r., czyli nie spełniały warunku z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. nr 155, poz. 1287). Powyższe wynikało z faktu, iż na dzień 30 czerwca 2002 r. Urząd Skarbowy nie miał wyniku kontroli, zaległości podatkowe nie były określone decyzjami, nie wynikały z ewidencji i rejestrów prowadzonych przez Urząd Skarbowy, ani też z deklaracji lub innych dokumentów. Poinformował, iż zaległości podatkowe dotyczące lipca 1998 r. zostały objęte odrębną decyzją wraz z zaległościami podatkowymi za 1997 r. Ponadto organ podatkowy zwrócił uwagę, iż decyzja zabezpieczająca przyszłe zobowiązanie w podatku od towarów i usług - wydana na wniosek inspektora Urzędu Kontroli Skarbowej podczas prowadzonej kontroli nie precyzowała kwot podatku w poszczególnych okresach podatkowych, ale dotyczyła zabezpieczenia należności w cząstkowej wysokości, które zdaniem Urzędu Skarbowego mogły się zmienić po wydaniu decyzji określających zaległości podatkowe. Podkreślił, iż przyszłe zobowiązanie strony "hipotetycznie ustalone" w decyzji zabezpieczającej, nie posiadało cech zaległości podatkowej, bowiem nie można było przypisać konkretnych kwot do poszczególnych okresów podatkowych, co tym samym uniemożliwiało wydanie decyzji o warunkach restrukturyzacji, a w konsekwencji potwierdzało brak przedmiotu sprawy. Organ podatkowy pierwszej instancji przywołał ponadto wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu sygn. akt. I SA/Wr 2005/2000 oddalający skargę strony na decyzję zabezpieczającą przyszłe zobowiązania w podatku od towarów i usług za 1998 r. i 1999 r. na dowód, iż spór w zakresie zabezpieczenia został zakończony przed 30 czerwca 2002 r. i dlatego bezpodstawne było żądanie strony zastosowania art. 15 ww. ustawy w przedmiocie restrukturyzacji przedmiotowych zaległości podatkowych. Poinformował ponadto, iż spór ten nie dotyczył zabezpieczonej wówczas kwoty przyszłych zobowiązań, ale warunków i sposobu zabezpieczenia.