Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 padziernika 2005 r., sygn. I SA/Gd 1159/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Rischka Sędziowie sędzia NSA Zbigniew Romała (spr.) asesor WSA Irena Wesołowska Protokolant Zuzanna Baca po rozpoznaniu w dniu 7 października 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi A, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. na decyzję Izby Skarbowej z dnia 23 kwietnia 2002 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc wrzesień 2001 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Gd 1159/02

U z a s a d n i e n i e

Urząd Skarbowy decyzją z dnia 11 stycznia 2002 r. określił "A"

Sp. z o.o. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w podatku od towarów i usług za wrzesień 2001 r. oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie w podatku od towarów i usług.

Jak wynika z uzasadnienia tej decyzji organ podatkowy pierwszej instancji w wyniku kontroli źródłowej w zakresie naliczania i odprowadzania podatku od towarów i usług za wrzesień 2001 r. stwierdził nieprawidłowość polegającą na tym, że Spółka nie posiadając oryginału karty SAD-8 obniżyła kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie kopii Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD-6 z dnia 11 maja 2001 r. potwierdzonego za zgodność z oryginałem w dniu 10 września 2001 r. przez Urząd Celny. Strona wyjaśniła, że dokument SAD-8 został zagubiony przez przedstawiciela bezpośredniego Spółki - Agencję Celną po jego otrzymaniu w dniu 11 maja 2001 r. (data potwierdzenia odbioru z pola 54 karty SAD-6). Według oceny Urzędu Skarbowego posiadany przez Spółkę dokument SAD-6 nie jest dokumentem celnym, którego otrzymanie uprawniało podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 19 ust. 1-3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

"A" Sp. z o.o. nie zgadzając się z rozstrzygnięciem organu pierwszej instancji wniosła odwołanie od wyżej wymienionej decyzji do Izby Skarbowej zarzucając naruszenie art. 19 ust. 1, 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Strona podniosła, że organ pierwszej instancji dokonał nieprawidłowej wykładni oraz nieuprawnionej interpretacji zawężającej na niekorzyść podatnika ustawowego pojęcia "dokumentu celnego" o jakim mowa w art. 19 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Odwołująca podniosła, że ograniczenie pojęcia "dokumentu celnego" jedynie do karty oryginału SAD-8 jest niedopuszczalne. Pojecie "dokumentu celnego" nie jest definiowane w ustawie o podatku od towarów i usług jak i w przepisach celnych jako błędne zatem, określono stanowisko organu pierwszej instancji, który przyjął definicję "dokumentu celnego" sformułowaną w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1999 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych. Jest to bowiem nieuprawniona interpretacja zawężająca na niekorzyść podatnika. Sięgnięto przy tym do definicji zawartej w akcie niższej rangi (rozporządzeniu) aby ograniczyć prawa podatnika przyznane w ustawie. Swoją argumentację strona wsparła przytaczając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I SA/Lu 1314/96, w którym Sąd stwierdził, że przez dokument odprawy celnej w rozumieniu art. 19 ust. 3 ustawy z 1993 r. o podatku od towarów i usług należy rozumieć akt pisemny właściwego organu celnego zawierający informacje o dopuszczeniu towaru celnego na polski obszar celny lub do wywozu za granicę oraz o wymiarze należności celnych w tym również poświadczoną kserokopię decyzji zawartej w dokumencie SAD.