Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 13 czerwca 2006 r., sygn. I SA/Bk 181/06

: Kosztem uzyskania przychodu są wydatki, których poniesienie miało na celu uzyskanie przychodu. Decydujący jest więc zamiar podatnika, który musi być ukierunkowany na ten cel. Nie bez znaczenia jest przy tym racjonalność działania ukierunkowanego na osiągnięcie przychodu. Nie biorąc pod uwagę racjonalności działania podatnika w celu osiągnięcia przychodu, nie sposób obiektywnie ocenić celu gospodarczego poniesionego wydatku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Mieczysław Markowski, Sędziowie sędzia NSA Józef Orzel (spr.), asesor WSA Wojciech Stachurski, Protokolant Urszula Zajko, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 1 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi A S.A. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] października 2004 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości straty za 2001 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] lipca 2004 r. Nr [...] określił A S.A. z siedzibą w Z. stratę za 2001 rok w kwocie: 4 031 629,74 zł. w miejsce zadeklarowanej, przez P., w złożonym zeznaniu rocznym CIT-8 za 2001 r. w kwocie 4 370 545,30 zł. Wskazana różnica powstała, w ocenie organu pierwszej instancji, w wyniku:

1. zawyżenia kosztów uzyskania przychodu o 14 680,79 zł tj. pomimo nie przekazania tej kwoty na wyodrębniony rachunek bankowy przewidziany dla odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych

2. zawyżenia kosztu uzyskania przychodu o 324 234,77 zł na skutek nieuzasadnionego korzystania z pośrednictwa firmy B,

Z powyższą decyzją nie zgodził się pełnomocnik spółki i złożył odwołanie. Wydanej decyzji zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego - ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz przepisów prawa materialnego - art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] października 2004 r. Nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Uznał, iż na skutek stosowanego systemu pośrednictwa w zakresie zakupu surowców spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodu. Powyższą kwotę wyłączono z kosztów na zasadzie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. System zakupu surowców poprzez wykorzystanie usług pośredników (firmy B i C) przyczynił się do nieuzasadnionego zawyżenia cen zakupu surowca, a w związku z tym zwiększonych wydatków mających bezpośredni wpływ na kształtowanie się podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, a niemających absolutnie żadnego związku przyczynowo-skutkowego z przychodem uzyskiwanym przez spółkę A. Spółka dokonując zakupu surowca z udziałem pośredników ponosiła dodatkowe koszty w postaci marż doliczanych do pierwotnej ceny surowca.