Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 18 padziernika 2006 r., sygn. I SAB/Bk 2/06
1. Strona może żądać uzupełnienia bądź sprostowania wyniku kontroli na podstawie art. 213 §1 i art. 217 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 31 ust. 1 ustawy o kontroli skarbowej.
2. Organ skarbowy powinien ustosunkować się do wniosku o sprostowanie wyniku kontroli w formie postanowienia. Tym nie mniej odpowiedź organu w formie pisma zawierającego oznaczenie organu administracji państwowej, wskazanie adresata aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentującej organ administracji należy uznać za postanowienie. O istocie aktu prawnego powinna przesądzać jego treść a nie forma.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Sędziowie sędzia NSA Józef Orzel (spr.), asesor WSA Wojciech Stachurski, Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 października 2006 r. sprawy ze skargi A. S. na bezczynność Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. w przedmiocie odmowy zmiany dokumentu urzędowego - wyniku kontroli oddala skargę
Uzasadnienie
W dniu 11.08.2005 r. wobec A. S. wszczęto postępowanie kontrolne i kontrolę podatkową nr [...] w zakresie rzetelności deklarowanego dochodu i podatku dochodowego oraz kontroli dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2003 r. W dniu 22.03.2006 r. pełnomocnikowi Kontrolowanej doręczono protokół kontroli. Postępowanie kontrolne zakończono wynikiem kontroli nr [...] z dnia [...].04.2006 r., w którym stosownie do art. 24 ust. 1 pkt. 2 i art. 27 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej opisano końcowe ustalenia dotyczące zakresu kontroli. Stwierdzono w nim, że w okresie objętym postępowaniem nie wystąpiły nieprawidłowości w zakresie rzetelności deklarowanego przez A. S. dochodu i podatku dochodowego oraz, że wydatki poniesione przez nią w 2003 r. znalazły pokrycie w środkach, jakimi dysponowała w tym okresie. W wyniku kontroli opisano również stan faktyczny, jaki ustalono w toku postępowania, a który stał się podstawą do stwierdzenia końcowych ustaleń w sprawie.
